Symulacja polityczna

Olga Lipińska (ur. 6 kwietnia 1939 w Warszawie) – polska reżyserka, scenarzystka telewizyjna i satyryczka, twórczyni telewizyjnego Kabaretu Olgi Lipińskiej.

Ukończyła żeńskie XII Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie na Saskiej Kępie w Warszawie, Wydział Reżyserii PWST w Warszawie (1964). Związana jako aktorka i reżyserka ze STS. W latach 1977–1990 była dyrektorem Teatru Komedia w Warszawie. Jej mężem był dziennikarz radiowy Andrzej Wiktor Piotrowski, zmarły w 1996. Jest bezdzietna z wyboru.

Wyreżyserowała kilkadziesiąt spektakli Teatru TV, najsłynniejsze to Damy i huzary (1973), Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna (1985), Gwałtu, co się dzieje (1992), Zemsta (1994), Baryłeczka (1995), Ja się nie boję braci Rojek (2003) oraz Cud mniemany, czyli Krakowiacy i górale (2007).

W Telewizji Polskiej stworzyła kabarety: Głupia sprawa (10 spektakli, 1968–1970), Gallux Show (10 spektakli, 1970–1974), Właśnie leci kabarecik (10 spektakli, 1975–1977), Kurtyna w górę (18 spektakli, 1977–1981) oraz najważniejszy – Kabaret Olgi Lipińskiej. W latach 1990–1992 prowadziła w TVP1 autorski talk show pt. Piosenki z Kabaretu Olgi Lipińskiej, do którego zapraszała znane postaci związane z polską kulturą i sztuką.

Według prasy podziemnej na początku lat 80. Olga Lipińska miała brać udział w przełamywaniu bojkotu telewizji przez aktorów.

Przez kilkanaście lat regularnie publikowała swoje felietony w "Twoim Stylu", które złożyły się na wydaną w 2005 książkę Mój pamiętnik potoczny. W 2009 ukazał się kolejny zbiór felietonów – Co by tu jeszcze.... Rok 2013 przyniósł następną książkę – Jeszcze słychać śmiech..., będącą zbiorem felietonów z lat 2009-2013. W końcowym felietonie autorka deklaruje zaniechanie dalszej twórczości publicystycznej z powodu narastającego pesymizmu, wywołanego stopniowym obniżaniem się poziomu intelektualnego w społeczeństwie, zwłaszcza u młodego pokolenia.

Agnieszka Odorowicz (ur. 15 grudnia 1974 w Katowicach) - polska ekonomistka, w latach 2004-05 wiceminister kultury w drugim rządzie Marka Belki, w latach 2005-15 dyrektor Państwowego Instytutu Sztuki Filmowej.

Ukończyła studia na Wydziale Ekonomii Akademii Ekonomicznej w Krakowie. W 2001 została asystentem w Katedrze Handlu i Instytucji Rynkowych na tej uczelni. Jest autorką artykułów o tematyce marketingowej, z zakresu funduszy europejskich i zarządzania.

1 września 2002 została pełnomocnikiem rektora i dyrektorem Centrum Rozwoju i Promocji Akademii Ekonomicznej w Krakowie. Od 1 stycznia 1998 do 2 lipca 2004 była wiceprezesem Stowarzyszenia Instytutu Sztuki w Krakowie, pełniła też funkcję dyrektora artystycznego Studenckiego Festiwalu Piosenki i Międzynarodowego Konkursu Współczesnej Muzyki Kameralnej im. Krzysztofa Pendereckiego (do 2003).

Od czerwca 2003 do lipca 2004 zajmowała stanowisko pełnomocnika ministra kultury ds. funduszy strukturalnych, zasiadała w zespole przygotowującym Narodową Strategię Rozwoju Kultury. Od 2 sierpnia 2004 do 19 września 2005 w rządzie Marka Belki pełniła funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Kultury, odpowiedzialnego za budżet, departament prawny i sprawy europejskie oraz kontakty z parlamentem.

W październiku 2005 w wyniku konkursu została powołana na stanowisko dyrektora Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej. W styczniu 2008 wybrano ją członkiem zarządu Europejskiego Audiovisual Think Tank. W latach 2009–2012 była prezesem Klubu Krakowian w Warszawie. W lipcu 2010 ponownie wybrana w konkursie na dyrektora PISF.

W 2009 zaangażowała się w działalność ruchu społecznego Kongres Kobiet, została członkinią rady programowej powołanego na jego bazie stowarzyszenia. W 2014 decyzją Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji Agnieszka Odorowicz została powołana w skład rady nadzorczej Polskiego Radia. W listopadzie 2015 zrezygnowała z tej funkcji. Od marca 2016 roku jest członkiem zarządu Cyfrowego Polsatu.

Janusz Jerzy Gajos (ur. 23 września 1939 w Dąbrowie Górniczej) – polski aktor teatralny i filmowy, profesor sztuk teatralnych (2008), fotograf.

W jedenastym roku życia zamieszkał wraz z rodzicami w Będzinie, gdzie ukończył szkołę podstawową, zdał maturę w III Liceum Ogólnokształcącym (1957). Zawodu aktora uczył się w Teatrze Dzieci Zagłębia pod opieką Jana Dormana, kilkakrotnie starając się o przyjęcie do Szkół Teatralnych w Łodzi i Krakowie, ciągle bez powodzenia. Odbył służbę wojskową (1960–1961).

Studiował na Wydziale Aktorskim PWSFTiT w Łodzi (1961–1965), dyplom uzyskał w 1971. Debiutował w filmie Marii Kaniewskiej Panienka z okienka w roli Pietrka (1964). Jako aktor występował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi, teatrach warszawskich (Komedia, Polski, Kwadrat i Dramatyczny) (od 1970), Teatrze Powszechnym w Warszawie (od 1985), Teatrze Narodowym w Warszawie (2003) oraz w spektaklach Teatru Telewizji. W 2003 został wykładowcą PWSFTiT w Łodzi, a w 2006 członkiem rady programowej Fundacji Centrum Twórczości Narodowej.

W 2008 otrzymał tytuł naukowy profesora sztuk teatralnych. Występował w roli Tureckiego w odcinkach Kabaretu Olgi Lipińskiej oraz w skeczach telewizyjnego programu specjalnego Kabaretu Dudek pt. W telewizyjnej kawiarni. Zajmuje się również fotografią, pierwszą wystawę swoich zdjęć zorganizował w Katowicach (2002).