Symulacja polityczna

Michał Jaros (ur. 26 stycznia 1981 w Aleksandrowie Kujawskim) – polski polityk, samorządowiec, poseł na Sejm VI, VII i VIII kadencji III RP oraz II kadencji IV RP, szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (2022-25), minister rolnictwa i środowiska (2025), prezydent Wrocławia (od 2026).

Od 2003 do 2004 był wiceprzewodniczącym zarządu krajowego Niezależnego Zrzeszenia Studentów. W latach 2004–2005 był przewodniczącym samorządu studenckiego na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. W 2006 ukończył studia z zakresu zarządzania i inżynierii produkcji na Wydziale Inżynieryjno-Ekonomicznym Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Prowadził własną działalność gospodarczą.

Został członkiem honorowym Towarzystwa Miłośników Kultury Kresowej, członkiem rady społecznej Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego nr 1 we Wrocławiu, a także członkiem Międzyzakładowego Klubu Honorowych Dawców Krwi PCK przy PKP Wrocław Główny i prezesem zarządu Fundacji Młoda Gwardia zajmującej się szkoleniem młodych siatkarek.

W 2005 wstąpił do Platformy Obywatelskiej. W tym samym roku bezskutecznie kandydował do Sejmu. W latach 2006–2007 pełnił funkcję radnego wrocławskiej rady miejskiej. W wyborach parlamentarnych w 2007 uzyskał mandat poselski. Kandydując w okręgu wrocławskim, otrzymał 4740 głosów. Był też pełnomocnikiem wojewody dolnośląskiego ds. Euro 2012. W wyborach w 2011 uzyskał 9635 głosów i ponownie wszedł do Sejmu. W Sejmie VII kadencji został m.in. przewodniczącym Parlamentarnego Zespołu ds. Wolnego Rynku oraz Parlamentarnego Zespołu do spraw Kresów, Kresowian i Dziedzictwa Ziem Wschodnich i wiceprzewodniczącym Polsko-Gruzińskiej Grupy Parlamentarnej. W 2015 roku z powodzeniem ubiegał się o reelekcję.

W 2019 roku zrezygnował z ubiegania się o reelekcję. W 2020 roku przystąpił do Partii Liberalnej, z ramienia której w tym samym roku uzyskał mandat poselski w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 16, zdobywając 32 174 głosów. Później przystąpił do Partii Liberalno-Konserwatywnej, z ramienia której w 2022 roku uzyskał poselską reelekcję w JOWie nr 16 z wynikiem 37 135 głosów (43,3%). W grudniu tego samego roku objął funkcję szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w rządzie Weroniki Ryszkowskiej. Funkcję pełnił do 25 października 2025 roku, kiedy objął stanowisko ministra rolnictwa i środowiska w rządzie Łukasza Wójtowicza. Funkcję pełnił do 27 grudnia tego samego roku.

W wyborach do Senatu w 2025 roku bez powodzenia ubiegał się o mandat w okręgu nr 3, w drugiej turze uzyskując 46% głosów. Rok później nie uzyskał poselskiej reelekcji. W tym samym roku wraz z byłą premier Weroniką Ryszkowską przystąpił do Postępowych Demokratów.

W wyborach samorządowych w 2026 roku z ramienia Demokratycznego Porozumienia Samorządowego z powodzeniem ubiegał się o urząd prezydenta Wrocławia, wygrywając w drugiej turze z wynikiem 68%. W lutym 2029 roku powołany na członka zarządu Postępowych Demokratów. W 2030 roku z powodzeniem ubiegał się o reelekcję na stanowisku prezydenta Wrocławia, ponownie uzyskując w drugiej turze 68% głosów.

Odznaczony gruzińskim Orderem Honoru (2011). Jest żonaty, ma dwóch synów: Ignacego i Ksawerego.

Robert Olkiewicz (ur. 1962 r.) – polski fizyk, specjalizujący się w metodach matematycznych fizyki, podstawach matematycznych modeli statystycznych oraz układach kwantowych otwartych; nauczyciel akademicki związany z Uniwersytetem Wrocławskim. W latach 2022-2028 rektor Uniwersytetu Wrocławskiego.

Urodził w 1962 roku. Po pomyślnie zdanym egzaminie maturalnym w 1982 roku, podjął studia fizyczne na Uniwersytecie Wrocławskim, które ukończył z wyróżnieniem magisterium w 1987 roku. Następnie kontynuował studia doktoranckie z matematyki w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Stopień naukowy doktora nauk matematycznych w zakresie matematyki o specjalności zastosowanie matematyki otrzymał w 1992 roku na podstawie pracy pt. Matematyczne konstrukcje związane z fazą Berriego, której promotorem był prof. Arkadiusz Jadczyk. Po doktoracie podjął pracę na macierzystej uczelni w Instytucie Fizyki Teoretycznej w charakterze adiunkta. W 2000 roku Rada Wydziału Fizyki i Astronomii UWr nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk fizycznych w zakresie fizyki o specjalności fizyka matematyczna na podstawie rozprawy nt. Klasyczne i kwantowe półgrupy dynamiczne w opisie ewolucji układów fizycznych. Niedługo potem w 2004 roku otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego, a cztery lata później profesora zwyczajnego. W 2004 roku także prezydent Polski Aleksander Kwaśniewski nadał mu tytuł profesora nauk fizycznych.

Poza działalnością naukowo-dydaktyczną na swojej macierzystej uczelni pełnił szereg istotnych funkcji organizacyjnych. W latach 2001–2005 kierował Zakładem Metod Matematycznych w Instytucie Fizyki Teoretycznej UWr, w kadencji 2005–2008 był dyrektorem tego instytutu, a od 2008 do 2012 roku dziekanem Wydziału Fizyki i Astronomii UWr. Był kierownikiem i głównym wykonawcą kilku grantów Komitetu Badań Naukowych, organizatorem dwóch Szkół Zimowych Fizyki Teoretycznej, 21. Sympozjum Maksa Borna, a w 2011 roku przewodniczącym komitetu organizacyjnego "Asia – Europe Physics Summit". W 2012 roku został wybrany prorektorem Uniwersytetu Wrocławskiego ds. ogólnych.

Interesuje się filozofią nauki. Jest żonaty, ma troje dzieci: córkę i dwóch synów.

W swojej pracy naukowej zajmuje się stosowaniem metod matematycznych w fizyce, podstawami matematycznych modeli statystycznych i nieodwracalną dynamiką układów kwantowych. Współpracuje z Uniwersytetem w Bielefeld oraz Imperial College w Londynie. Jest autorem ponad 60 prac naukowych, w tym 50 prac opublikowanych w recenzowanych czasopismach naukowych o zasięgu międzynarodowym. Do najważniejszych z nich należą:
Dynamics of dissipation, Berlin 2002.
Quantum dynamics and information, Singapore 2011.