Biografie polityków KNDP

[Anna Radziwiłł-Schmidt]

Oliwia Popowska (ur. 17 listopada 1977 roku w Piasecznie) - polska ekonomistka, nauczycielka akademicka, doktor habilitowana nauk ekonomicznych, samorządowiec, posłanka na Sejm IV, V i VI kadencji IV RP.

Marszałek Sejmu RP VI kadencji (od 2034), przewodnicząca Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu (od 2036), członkini zarządu tej partii (od 2035-2036), przewodnicząca klubu poselskiego Koalicji Obywatelskiej (2030-2034), przewodnicząca klubu poselskiego Postępowych Demokratów (2026-2030), członkini zarządu tej partii (2026-2035), radna Piaseczna (2014-2026).

Studiowała na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego, w 2007 otrzymała tytuł doktora. W 2017 roku habilitowała się w zakresie ekonomii. Ukończyła również podyplomowe studia z bezpieczeństwa wewnętrznego (specjalizacja - zarządzanie kryzysowe) na Wydziale Nauk Politycznych UW. Specjalizuje się w zakresie bankowości i finansów międzynarodowych. Została pracownikiem naukowym Katedry Bankowości, Finansów i Rachunkowości Uniwersytetu Warszawskiego. Została też wykładowcą Wyższej Międzynarodowej Szkoły Biznesu w Warszawie.

W wyborach samorządowych w 2006 roku z ramienia lokalnego komitetu wyborczego uzyskała mandat radnej powiatu piaseczyńskiego. Później przystąpiła do Platformy Obywatelskiej, z której ramienia bez powodzenia startowała do sejmiku mazowieckiego w 2010 roku. Cztery lata później uzyskała mandat radnej Piaseczna, który odnowiła w 2018 i 2022 roku. W wyborach do Sejmu w 2026 roku była szefową sztabu wyborczego Postępowych Demokratów. Uzyskała mandat poselski w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 187 (Piaseczno), zdobywając 34 197 głosów (48,4%). Na pierwszym posiedzeniu klubu poselskiego Postępowych Demokratów wybrana jego przewodniczącą. Weszła również w skład zarządu krajowego tej partii.

Z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w marcu 2030 roku w JOWie nr 187, uzyskując 59,8% głosów. Po wyborach stanęła na czele nowo powołanego klubu poselskiego Koalicji Obywatelskiej. W wyborach do Sejmu w marcu 2034 roku po raz kolejny uzyskała mandat w okręgu nr 187, uzyskując 65,4% głosów. Na pierwszym posiedzeniu Sejmu VI kadencji wybrana na marszałka. Za jej kandydaturą głosowało 297 posłów, przeciw było 6, a 18 wstrzymało się od głosu. Została pierwszą w historii czarnoskórą kobietą na tym stanowisku.

W styczniu 2035 roku weszła w skład zarządu Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu. W listopadzie 2036 roku, w związku z rezygnacją ze stanowiska Marty Fornero-Piotrowskiej, z powodzeniem ubiegała się o przywództwo w partii - w pierwszej turze uzyskała 47% głosów, natomiast w drugiej turze pokonała Filipa Serafina, uzyskując 61% głosów.

Jej matka jest Polką, a ojciec urodził się w Zambii. Mężatka, nie ma dzieci.

Karolina Grzegorzewska (ur. 23 sierpnia 1980 roku w Mińsku Mazowieckim) - polska prawniczka, samorządowiec, posłanka na Sejm IV, V i VI kadencji IV RP, sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji (od 2031), radna Mińska Mazowieckiego (2018-2026).

W 2007 ukończyła studia magisterskie z zakresu prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W tym samym roku uzyskała również licencjat z finansów i bankowości w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie.

W 2014 roku bez powodzenia ubiegała się o mandat eurodeputowanej z list Platformy Obywatelskiej, następnie w tym samym roku w wyborach samorządowych do sejmiku mazowieckiego (również bez powodzenia). W 2018 roku uzyskała mandat radnej Mińska Mazowieckiego, który odnowiła także w 2022 roku, zostając równocześnie przewodniczącą rady miasta. Wystartowała w wyborach do Sejmu w 2026 roku w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 185 (Mińska Mazowiecki). Uzyskała mandat z wynikiem 24 537 głosów (35,7%), pokonując m.in. przewodniczącą Partii Liberalno-Konserwatywnej Miriam Shaded.

W marcu 2030 roku uzyskała poselską reelekcję z wynikiem 45,8%. 8 lutego 2031 roku została powołana na urząd sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. W wyborach do Sejmu w marcu 2034 roku uzyskała reelekcję w okręgu nr 185, zdobywając 53,2% głosów. Utrzymała również stanowisko sekretarza stanu w MSWiA.

Mężatka, ma córkę - Renatę (ur. 2015).

Katarzyna Piotrowska z domu Sokołowska (ur. 21 kwietnia 1990 roku w Jarocinie) - polska polityk, samorządowiec, romanistka, radna Jarocina (2022-2030), podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego (w 2030), wojewoda wielkopolska (od 2030), senator II i III kadencji.

Ukończyła studia na Instytucie Filologii Romańskiej Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, posiada tytuł magistra. W 2014 roku rozpoczęła pracę jako nauczycielka języka francuskiego w I Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki w Jarocinie. W wyborach samorządowych w 2022 roku z lokalnego komitetu została wybrana radną Jarocina. W 2025 roku wstąpiła do Postępowych Demokratów. Bez powodzenia ubiegała się o mandat poselski w 2026 roku, uzyskała za to reelekcję w radzie Jarocina. Ponownie bez powodzenia startowała do Sejmu w 2030 roku, uzyskując za to po raz kolejny reelekcję do rady Jarocina w wyborach w październiku tego samego roku.

29 kwietnia 2030 roku objęła funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 27 października tego samego roku premier Anna Radziwiłł-Schmidt powołała ją na stanowisko wojewody wielkopolskiego. Z urzędu zasiadła także w Senacie II kadencji. Stanowisko wojewody utrzymała w drugim i trzecim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej, zasiadając również w III kadencji Senatu.

W 2015 roku wyszła za mąż za Mikołaja Piotrowskiego (ur. 1992), ma z nim córkę, Nataszę (ur. 2020).

[Weronika Ryszkowska]

Weronika hrabina Ryszkowska (ur. 21 V 1980 roku we Wrocławiu) - polska dyplomatka i urzędniczka państwowa, była konsul, posłanka na Sejm III, IV, V i VI kadencji IV RP.

Wysoka komisarz Narodów Zjednoczonych ds. praw człowieka (od 2034), Prezes Rady Ministrów (2022-2025), Marszałek Sejmu RP (2022), Wiceprezes Rady Ministrów (2032-2034), Minister Spraw Zagranicznych (2031-2034), wiceprzewodnicząca Postępowych Demokratów (2027-2029; 2032-2035), prezes Partii Liberalno-Konserwatywnej (2022-2023 i w 2025), radna Wrocławia (2018-2022), Konsul Generalny RP w Edynburgu (2010-2015).

Studiowała na Instytucie Filologii Angielskiej Uniwersytetu Wrocławskiego (zdobyła tytuł magistra filologii angielskiej), a następnie na Instytucje Filologii Romańskiej (mgr filologii hiszpańskiej). Uzyskała także stypendia w Hoover Institution on War, Revolution and Peace na Uniwersytecie Stanforda.

W 2007 została zatrudniona w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 2008-2010 pełniła kolejno funkcje radcy i radcy-ministra w ambasadzie RP w Londynie. W latach 2010-2015 pracowała na stanowisku Konsula Generalnego RP w Edynburgu. W 2015 roku bez powodzenia startowała do Sejmu w wyborach parlamentarnych z list Platformy Obywatelskiej. W 2018 roku została radną Wrocławia. W 2019 i 2020 roku, również bez powodzenia, z list Partii Liberalnej kandydowała do Sejmu RP. Przez lata związana z Platformą Obywatelską, z której odeszła w 2019 do Partii Liberalnej. W 2021 roku wstąpiła do Partii Liberalno-Konserwatywnej.

W wyborach do Sejmu 6 marca 2022 roku uzyskała mandat poselski w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 15, zdobywając 65 325 głosów (48,4%). Na pierwszym posiedzeniu Sejmu III kadencji IV RP wybrana na Marszałka Sejmu RP. Pod koniec września przejęła także obowiązki prezesa Partii Liberalno-Konserwatywnej (do lipca 2023). Funkcję marszałka pełniła do 1 października tego samego roku, kiedy to król Michał II powierzył jej misję sformowania rządu, 15 października powołał jej rząd. W styczniu 2025 roku wybrana prezesem Partii Liberalno-Konserwatywnej. W październiku 2025 roku, po przegranych dla koalicji wyborach do Senatu złożyła na ręce królowej-regentki Marii dymisję rządu, która przyjęta została 21 października. Funkcję premiera pełniła do powołania nowego rządu 26 października. Następnie otrzymała dziedziczny tytuł hrabiny. Publicznie krytykowała swojego następcę na stanowisku, Łukasza Wójtowicza. Wkrótce ustąpiła także z funkcji szefowej PL-K.

W wyborach do Sejmu 8 marca 2026 roku ponownie uzyskała mandat poselski w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 15, zdobywając 39 313 głosów (33,1%). Po wyborach ogłosiła odejście z Partii Liberalno-Konserwatywnej, następnie przeszła do Postępowych Demokratów. Na pierwszym posiedzeniu Sejmu IV kadencji IV RP wybrana na przewodniczącą Komisji Łączności z Polakami za Granicą. W czerwcu 2027 roku powołana na wiceprzewodniczącą Postępowych Demokratów, funkcję pełniła do lutego 2029 roku.

W marcu 2030 roku uzyskała poselską reelekcję w JOWie nr 15 z wynikiem 54,2% głosów. 8 lutego 2031 roku królowa Monika powołała ją na urząd Ministra Spraw Zagranicznych w czwartym rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. W sierpniu 2032 roku powróciła na stanowisko wiceprzewodniczącej Postępowych Demokratów. 23 sierpnia tegoż roku ponownie powołana na urząd ministra spraw zagranicznych, a także wiceprezesa Rady Ministrów w drugim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej.

W wyborach do Sejmu w marcu 2034 roku z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję w okręgu nr 15, zdobywając 63,8% głosów. 17 kwietnia została powołana na urzędy wiceprezesa Rady Ministrów i ministra spraw zagranicznych w trzecim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej.

W grudniu 2034 roku sekretarz generalna ONZ Isabel Saint Malo nominowała ją na stanowisko wysokiego komisarza Narodów Zjednoczonych ds. praw człowieka, w związku z czym 10 grudnia została odwołana ze stanowisk w rządzie i złożyła mandat poselski.

Włada biegle językami angielskim i hiszpańskim. W 2006 roku wyszła za mąż za Piotra Ryszkowskiego, ma z nim dwójkę dzieci - Hannę (ur. 2007) oraz Pawła (ur. 2012). W grudniu 2026 roku urodziła córkę, Amelię Różę, po niecałym miesiącu poinformowano o rozwodzie pary.

[Anna Radziwiłł-Schmidt]

Felicja Maciejewska (ur. 17 maja 1974 r. w Poznaniu) - polska prawniczka, polityk, samorządowiec, posłanka na Sejm VIII kadencji III RP oraz I, III, IV, V i VI kadencji IV RP.

Radna powiatu poznańskiego (2014-2015), minister środowiska w rządzie Ewy Kopacz oraz I i II rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt (2015-2020), sekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa, Środowiska i Rozwoju w jej III rządzie (2028-2030) i sekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi w jej IV rządzie (2030-2032), minister gospodarki i przedsiębiorczości w II rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej (2032-2034), członkini zarządu Postępowych Demokratów (2025-2030).

Córka Elżbiety i Jana Maciejewskich. Ukończyła I LO im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, a następnie prawo na Uniwersytecie im. Ludwika Maksymiliana w Monachium. Od 2002, wspólnie z rodzicami (także prawnikami) prowadziła kancelarię prawną na poznańskiej Wildzie (w 2015 roku zawiesiła praktykę adwokacką). W 2006 zaangażowała się w kampanię samorządową Polskiego Stronnictwa Ludowego (była wolontariuszką), a już cztery lata później wystartowała do rady powiatu poznańskiego (jednak bez powodzenia). W międzyczasie ukończyła zarządzanie środowiskiem na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 2014 ponownie wystartowała w wyborach samorządowych do rady powiatu poznańskiego z ramienia PSL, tym razem zostając radną.

W czerwcu 2015 roku powołana na stanowisko ministra środowiska w rządzie Ewy Kopacz. W wyborach parlamentarnych w 2015 roku wystartowała z pierwszego miejsca na liście Polskiego Stronnictwa Ludowego w okręg wyborczym numer 39 - Poznań, uzyskując mandat. 24 listopada tego samego roku utrzymała stanowisko ministra środowiska w pierwszym rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. W wyborach parlamentarnych w 2019 roku wystartowała w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 216, gdzie przegrała, dostając się do Sejmu z listy krajowej PSL z wynikiem 56 803 głosów (0,4%). Ponownie została powołana na ministra środowiska w II rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt.

W przyspieszonych wyborach do Sejmu w 2020 roku nie uzyskała mandatu poselskiego, startując z ramienia KKW Porozumienie dla Polski w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 214. Dwa lata później wybrana w tym okręgu z ramienia Postępowych Demokratów z wynikiem 21 709 głosów (34,5%). W wyborach do Sejmu w 2026 roku po raz kolejny uzyskała poselską reelekcję, zdobywając 20 543 głosów (37,1%). W Sejmie IV kadencji została wybrana na przewodniczącą Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.

11 stycznia 2028 roku powołana na stanowisko sekretarza stanu ds. rozwoju regionalnego i miast w Ministerstwie Rolnictwa, Środowiska i Rozwoju w III rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. W wyborach do Sejmu w 2030 roku ponownie uzyskała mandat poselski z wynikiem 48,8%. Powołana na sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi w IV rządzie Radziwiłł-Schmidt. Funkcję pełniła do 23 sierpnia 2032 roku, kiedy objęła stanowisko ministra gospodarki i przedsiębiorczości w II gabinecie Marty Fornero-Piotrowskiej.

W styczniu 2033 roku dołączyła do Unii Chrześcijańsko-Społecznej. W wyborach do Sejmu w marcu 2034 roku z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w JOWie nr 214, zdobywając 52,3% głosów. Po wyborach przestała pełnić funkcję ministra.

Członkini Polskiego Stronnictwa Ludowego od sierpnia 2014 do sierpnia 2032 roku, następnie od 2021 do 2032 i ponownie od 2032 roku - Postępowych Demokratów. Od 2022 roku pełniła odpowiednio funkcje wiceministra a następnie ministra ds. związanych z rolnictwem i środowiskiem w gabinetach cieni PD. Była też koordynatorką regionu wielkopolskiego partii, w latach 2022-2025 była rzeczniczką prasową partii, a w latach 2025-2030 była członkinią jej zarządu.

Prywatnie, od 1998 roku mężatka, matka 2 dzieci. Jedna z założycielek Fundacji na rzecz Zwierząt "Auxilium".

[Anna Radziwiłł-Schmidt]

Faustyna Nowakowska-Kraus (ur. 15 czerwca 1998 roku w Krakowie) - polska polityk, ekonomistka i menadżerka, posłanka na Sejm V i VI kadencji IV RP.

Minister infrastruktury i polityki mieszkaniowej (od 2036), minister infrastruktury (2032-2036), minister gospodarki, transportu i gospodarki morskiej (2030-2032), członkini zarządu Postępowych Demokratów (2032-2035), członkini zarządu Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu (od 2035).

Jest absolwentką prestiżowego V Liceum Ogólnokształcące im. A. Witkowskiego w Krakowie. Ukończyła studia na Instytucie Ekonomii, Finansów i Zarządzania Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uzyskała następnie stopień doktora nauk ekonomicznych, została także certyfikowanym doradcą ds. zarządzania (Certified Management Consultant). Ukończyła kurs dla kandydatów na członków rad nadzorczych spółek z udziałem Skarbu Państwa, kurs dla doradców inwestycyjnych oraz kursy makroekonomiczne i finansowe.

Założyła i została prezesem zarządu firmy doradczej "Faust Consulting". Zasiadała w szeregu rad nadzorczych spółek prawa handlowego oraz przedsiębiorstw (m.in. Orange Polska, Credit Agricole Bank Polska, Wirtualna Polska Holding, Enter Air). W 2026 roku znalazła się na liście "30 under 30" Forbes'a.

W 2030 roku weszła w skład rady programowej Postępowych Demokratów i została doradcą premier Anny Radziwiłł-Schmidt ds. ekonomicznych, wchodząc równocześnie w skład Rady Ekspertów ds. przyjęcia Euro. Bez powodzenia ubiegała się o mandat poselski w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 116, uzyskując jednocześnie mandat z listy krajowej Koalicji Obywatelskiej. 29 kwietnia królowa Monika powołała ją na urząd ministra gospodarki, transportu i gospodarki morskiej w IV rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. Funkcję pełniła do 23 sierpnia 2032 roku.

W sierpniu 2032 roku weszła w skład zarządu Postępowych Demokratów. 23 sierpnia tegoż roku powołana na stanowisko ministra infrastruktury w II rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. W wyborach do Sejmu w marcu 2034 roku z powodzeniem ubiegała się o reelekcję, wygrywając mandat w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 116 z wynikiem 53,8%. 17 kwietnia tegoż roku ponownie powołana na stanowisko ministra infrastruktury w trzecim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej.

W styczniu 2035 roku weszła w skład zarządu Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu. 9 marca 2036 roku odwołana ze stanowiska ministra infrastruktury i jednocześnie powołana na ministra infrastruktury i polityki mieszkaniowej.

W 2027 roku wyszła za mąż za biznesmena Marka Krausa (ur. 1986), który od 2025 roku jest notowany na listach 100 najbogatszych Polaków "Wprost".

Hanna Kwiecień de domo Chan (ur. 22 marca 1997 roku w Malborku) - polska polityk, dyplomatka, urzędniczka państwowa, samorządowiec, posłanka na Sejm V i VI kadencji IV RP.

Minister spraw zagranicznych (od 2034), wiceprzewodnicząca Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu (od 2035), minister-członek Rady Ministrów, pełnomocniczka rządu ds. kontaktów z Polakami za granicą (2032-2034), szefowa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (2030-2032), wcześniej radna Malborka (2026-2030).

Ukończyła studia z zakresu stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Gdańskim. Ukończyła aplikację dyplomatyczno-konsularną. Odbyła także kursy w Ecole Nationale d’Administration oraz brytyjskiej National School of Government. W 2021 roku rozpoczęła pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w Departamencie Azji i Pacyfiku. W 2022 roku została pracownikiem Konsulatu Generalnego RP w Hongkongu. Pod koniec 2025 roku wróciła do kraju i zakończyła pracę w MSZ. W tym samym roku rozpoczęła pracę w Zakładzie Stosunków Międzynarodowych na Uniwersytecie Gdańskim.

W 2026 roku przystąpiła do Postępowych Demokratów, angażując się w działalność struktur partyjnych w Malborku. W tym samym roku została wybrana do rady miasta Malborka. Po wyborach stanęła na czele klubu radnych PD w radzie. W marcu 2030 roku z powodzeniem ubiegała się o mandat poselski w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 152, wygrywając z wynikiem 40,9% głosów. 29 kwietnia królowa Monika powołała ją na urząd ministra-członka Rady Ministrów, szefową Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w IV rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. Funkcję pełniła do 23 sierpnia 2032 roku, kiedy to objęła stanowisko ministra-członka Rady Ministrów, pełnomocniczki rządu ds. kontaktów z Polakami zagranicą w drugim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej.

W wyborach do Sejmu w marcu 2034 roku z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w JOWie nr 152, uzyskując 55,5% głosów. 17 kwietnia ponownie powołana na stanowisko ministra-członka Rady Ministrów, pełnomocniczki rządu ds. kontaktów z Polakami zagranicą w trzecim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. 10 grudnia 2034 roku powołana na stanowisko ministra spraw zagranicznych. W styczniu 2035 roku objęła stanowisko wiceprzewodniczącej Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu.

Mężatka, ma dwoje dzieci. Włada biegle językami kantońskim, angielskim i francuskim. Jej ojciec pochodzi z Hongkongu, matka jest Polką. Ma dwie starsze siostry.

Beatrycze Delaunay (ur. 29 sierpnia 1980 roku w Seulu) - polska polityk pochodzenia koreańskiego, samorządowiec, posłanka na Sejm VIII kadencji III RP i V i VI kadencji IV RP.

Minister-członek Rady Ministrów, szefowa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (2032-2036), sekretarz stanu w ministerstwie sprawiedliwości, równości i praw człowieka (2030-2032), podsekretarz stanu w ministerstwie cyfryzacji (2019-2020), wicemarszałek województwa łódzkiego (2026-2030), członkini zarządu Postępowych Demokratów (2032-2035).

Urodziła się w Korei Południowej jako Kim Jong-suk, została adoptowana przez polsko-francuską rodzinę (matka Polka, ojciec Francuz), gdy miała 6 miesięcy. Posiada obywatelstwo polskie i francuskie. Włada biegle językami francuskim, koreańskim i angielskim. W 2023 roku urzędowo zmieniła imię z Beatrice na spolszczoną wersję, Beatrycze.

Spędziła dzieciństwo i młodość w Yvelines w regionie Île-de-France. Ukończyła prestiżową szkołę handlową ESSEC w wieku 21 lat. Kontynuowała naukę w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu, a w wieku 24 lat zdała konkurs do ENA. W 2005 roku na stałe zamieszkała w Polsce, w 2007 roku rozpoczęła pracę w urzędzie miejskim Łodzi. W 2014 roku bez powodzenia ubiegała się o mandat radnej tego miasta.

W wyborach parlamentarnych w 2015 roku z powodzeniem ubiegała się o mandat poselski z pierwszego miejsca na liście Platformy Obywatelskiej w okręgu nr 9. W tym samym roku stanęła na czele łódzkich struktur PO. Bez powodzenia ubiegała się o poselską reelekcję w 2019 roku w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 51, zrezygnowała także z kierowania łódzkimi strukturami partii. Po wyborach została powołana na podsekretarza stanu w Ministerstwie Cyfryzacji, funkcję pełniła do kwietnia 2020 roku. Nie ubiegała się ponownie o mandat poselski w 2020 roku.

W przerwie od polityki pracowała w sektorze prywatnym. W 2026 roku bez powodzenia ubiegała się o mandat poselski z list Postępowych Demokratów w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 91. W tym samym roku została wybrana z list Demokratycznego Porozumienia Samorządowego do sejmiku województwa łódzkiego. Objęła także funkcję wicemarszałka województwa. Bez powodzenia ubiegała się o mandat europosłanki w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2029 roku.

W wyborach do Sejmu w 2030 roku uzyskała mandat poselski w JOWie nr 91, uzyskując 45,8% głosów. W kwietniu tego samego roku ostała powołana na sekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, Równości i Praw Człowieka. Funkcję pełniła do 23 sierpnia 2032 roku, kiedy to została powołana na ministra-członka Rady Ministrów, szefową Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w drugim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. Została również członkinią zarządu Postępowych Demokratów.

Od 1 marca do 17 kwietnia 2034 roku pełniła również obowiązki szefowej Centrum Analiz Strategicznych. W wyborach do Sejmu w marcu tegoż roku z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w JOWie nr 91, uzyskując 55,5% głosów. 17 kwietnia ponownie powołana na stanowisko ministra-członka Rady Ministrów, szefową Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w trzecim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. 9 marca 2036 roku odwołana ze stanowiska.

W latach 2009-2021 należała do Platformy Obywatelskiej, w latach 2022-2035 do Postępowych Demokratów, od 2035 roku jest członkinią Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu.

W 2002 roku wyszła za mąż za Francuza, przedsiębiorcę Pierre'a Delaunay (ur. 1982). Para ma dwójkę dzieci, Fleur (ur. 2005) i Emmanuela (ur. 2008). Rodzina mieszka łódzkiej dzielnicy Widzew.

Aurelia Dębińska (ur. 17 czerwca 1983 roku w Łodzi) - polska prawniczka, polityk, posłanka na Sejm VIII kadencji III RP, I, V i VI kadencji IV RP, minister sprawiedliwości, równości i praw człowieka (2030-2032), sekretarz stanu w ministerstwie równości i praw człowieka (od 2035).

Urodziła się w rodzinie włoskiego imigranta, jej ojciec był działaczem związkowym i następnie samorządowcem. Ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. Od 2007 roku pracowała w kancelarii adwokackiej w Łodzi.

W wyborach parlamentarnych w 2015 roku z powodzeniem ubiegała się o mandat poselski w okręgu nr 9. Z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 53, uzyskując 23 174 głosów (33%). Nie odnowiła mandatu w przyspieszonych wyborach w 2020 roku, w 2022 roku również bez powodzenia startowała w JOWie nr 52, a w 2026 roku w JOWie nr 88. W 2024 i 2029 roku startowała bez sukcesu w wyborach do Parlamentu Europejskiego.

Od 2023 roku pełni funkcję dyrektora zarządzającego Instytutu Obywatelskiego, think-thanku Postępowych Demokratów (a wcześniej Platformy Obywatelskiej). W wyborach do Sejmu w 2030 roku z powodzeniem ubiegała się o mandat poselski w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 88, uzyskując 38,4%. W kwietniu 2030 roku objęła stanowisko ministra sprawiedliwości, równości i praw człowieka w czwartym rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. Funkcję pełniła do 23 sierpnia 2032 roku.

W wyborach do Sejmu w marcu 2034 roku z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w JOWie nr 88, zdobywając 54,7% głosów. W listopadzie 2035 roku powołana na sekretarza stanu w Ministerstwie Równości i Praw Człowieka.

Mężatka, ma trójkę dzieci.

Grażyna Piotrowska-Oliwa (ur. 31 marca 1969 w Warszawie) – polska menedżerka, urzędniczka państwowa, polityk, posłanka na Sejm VIII kadencji III RP i I, II, III, IV i V kadencji IV RP.

Prezes zarządu PGNiG SA (2012-2013), wicemarszałek Sejmu RP VIII kadencji III RP (2015-2019), wicepremier i minister infrastruktury i rozwoju (2019-2020), sekretarz stanu w ministerstwie skarbu i energii (2032-34), minister gospodarki i rozwoju (od 2034).

W 1993 ukończyła studia w Akademii Muzycznej w Katowicach (klasa fortepianu), w 1997 w Krajowej Szkole Administracji Publicznej w Warszawie. Jest także absolwentką INSEAD Executive MBA (2005), Ponadto odbyła m.in. szkolenie z planowania strategicznego (Queens University, Kanada – 1996), ukończyła kurs dla kandydatów na członków rad nadzorczych spółek z udziałem Skarbu Państwa (zakończony egzaminem – 1997), kurs dla doradców inwestycyjnych (Centrum Prywatyzacji – 1998), kursy makroekonomiczne i finansowe (London School of Economics – 1999).

W latach 1997–2001 pracowała w Ministerstwie Skarbu Państwa na stanowisku Naczelnika Wydziału Funduszy Kapitałowych i Naczelnika Wydziału Spółek Strategicznych i Instytucji Finansowych. Następnie pełniła kierownicze stanowiska w Telekomunikacji Polskiej S.A: dyrektora Departamentu Współpracy z Regulatorem (2001–2006) oraz Dyrektora Wykonawczego ds. Strategii, Rozwoju i Oferty Hurtowej (2006–2007). W latach 2007–2009 była prezesem zarządu/dyrektorem generalnym spółki PTK Centertel sp. z o.o., operatora sieci Orange, a od listopada 2010 do marca 2011 doradzała w sektorze private equity w transakcjach związanych z rynkiem telekomunikacyjnym.

W latach 2011–2012 była członkiem zarządu ds. sprzedaży w PKN Orlen. Od marca 2012 do kwietnia 2013 pełniła funkcję prezesa Zarządu PGNiG S.A. W okresie od sierpnia 2013 do lipca 2014 była przewodniczącą Komitetu Audytu oraz członkinią Rady Nadzorczej w HAWE S.A. Była również członkiem rad nadzorczych m.in. Funduszu Górnośląskiego w Katowicach, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych, PZU oraz Telakces.com i ABC Data.

W wyborach parlamentarnych w 2015 roku uzyskała mandat poselski w okręgu nr 3, zdobywając 64 554 głosów (14,7% głosów oddanych w okręgu). Została wybrana na wicemarszałka Sejmu VIII kadencji III RP. Z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję w 2019 roku, w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 14 zdobywając 14 132 głosy (30,9%). 19 listopada tego samego roku objęła urzędy Wiceprezesa Rady Ministrów i Ministra Infrastruktury i Rozwoju w drugim rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. 30 kwietnia 2020 roku utrzymała stanowiska w rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. Oba urzędy pełniła do lipca 2020 roku.

W przyspieszonych wyborach w 2020 roku bez powodzenia ubiegała się o mandat poselski w JOWie nr 14, zdobywając mandat z listy krajowej Porozumienia dla Polski – PO+PSL+PC+IW. W 2022 roku ponownie odnowiła mandat poselski z listy krajowej. W 2026 roku uzyskała mandat w JOWie nr 17, zdobywając 31 705 głosów (36,4%). Cztery lata później odnowiła mandat z wynikiem 46,7%. W kwietniu 2030 roku objęła stanowisko sekretarza stanu w ministerstwie skarbu i energii.

W wyborach do Sejmu w marcu 2034 roku z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję, zdobywając w JOWie nr 17 57,9% głosów. 17 kwietnia powołana na stanowisko ministra gospodarki i rozwoju w trzecim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej.

[Aleksandra Olszańska]

Aleksandra Olszańska - ur. 1 VIII 1991 r. w Szydłowcu. Wychowywana przez matkę, rodzice rozwiedli się krótko po jej narodzeniu. Od najmłodszych lat interesowała się kulturą i teatrem i grała w przedstawieniach szkolnych, jak również organizowanych przez lokalny dom kultury (którego dyrektorką była jej matka). W roku 2010 przeprowadziła się do Warszawy. Studiowała kulturoznawstwo na UW, imała się dorywczych prac i udzielała się jako wolontariuszka w Teatrze Powszechnym. Po zdobyciu licencjatu w 2013 r. nie zdecydowała się na studia drugiego stopnia z uwagi na możliwość rozpoczęcia kariery teatralnej. Jako aktorka występowała na deskach teatrów Powszechnego, Rozmaitości i Żydowskiego oraz Sceny na Woli im. Tadeusza Łomnickiego. Zagrała też w kilku reklamach i serialach, a także dwóch filmach produkcji francuskiej. W 2021 r. ukończyła studia magisterskie w Instytucie Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, jej promotorem był były ambasador Izraela w RP prof. Szewach Weiss. W 2030 r. zdobyła tytuł magistra prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.

W roku 2014 wstąpiła do Platformy Obywatelskiej. W 2015 roku bez powodzenia startowała do Sejmu z list Platformy Obywatelskiej w okręgu warszawskim. Mandat objęła w 2018 roku po Monice Ajnie. W wyborach parlamentarnych w 2019 roku z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 115, uzyskując 20 576 (35,4% wszystkich głosów oddanych w okręgu). Po wyborach powołana została na sekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 30 kwietnia 2020 roku powołana na urząd ministra kultury i dziedzictwa narodowego w rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. Funkcję pełniła do czerwca tego samego roku. W przyspieszonych wyborach parlamentarnych w czerwcu 2020 roku ponownie uzyskała mandat poselski w JOW nr 115, zdobywając 26 864 głosów (36,4%). Po wyborach została rzeczniczką prasową klubu poselskiego Porozumienie dla Polski. W maju 2021 r. została wybrana przewodniczącą Regionu Mazowieckiego Platformy Obywatelskiej zdobywając 57% głosów, weszła też w skąłd Rady Programowej PO odpowiadając w niej za media. 22 listopada 2021 powołana na sekretarza stanu, zastępcę rzecznika rządu Adrianny Wisłockiej. Po powstaniu Postępowych Demokratów weszła w skład nowej partii. W wyborach parlamentarnych 2022 r. uzyskała w swoim okręgu 28 714 (37,2%) głosów. Na pierwszym posiedzeniu Sejmu III kadencji została wybrana sekretarzem Sejmu. Była Przewodniczącą Regionu Mazowieckiego Postępowych Demokratów. Minister Mecenatu Publicznego, następnie wiceminister ds. oświaty i wychowania, w końcu szefowa KPRM w gabinecie cieni PD.

W wyborach do Sejmu w 2026 roku uzyskała poselską reelekcję w swoim okręgu, uzyskując 28 751 głosów (42,1%). W czerwcu 2027 roku, po rezygnacji z przewodnictwa Marii Radziwiłł, ogłosiła start w wyborach na przewodniczącego Postępowych Demokratów. Pokonała Alicję Mikołajczyk, uzyskując 50,7% głosów, stając jednocześnie na czele gabinetu cieni PD. 11 stycznia 2028 roku objęła stanowiska Wiceprezesa Rady Ministrów i Ministra Oświaty i Kultury w III rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt, w koalicji Postępowych Demokratów i Zjednoczonej Lewicy. W styczniu 2030 roku ustąpiła z funkcji przewodniczącej Postępowych Demokratów. Na kongresie partii w lutym została wybrana, jako jedyna kandydatka, na I wiceprzewodniczącą. W wyborach do Sejmu w marcu tego samego roku uzyskała poselską reelekcję w swoim okręgu, uzyskując 55,8% głosów - najwyższy wynik w karierze. 29 kwietnia przestała pełnić funkcje w rządzie. Stanęła na czele sztabu wyborczego KKW Demokratyczne Porozumienie Samorządowe przed wyborami samorządowymi w październiku 2030.

Jest Żydówką (po matce) i żydówką - uczestniczy w życiu gminy reformowanej Beit Warszawa. Jej poglądy na sprawy żydowskie i polsko-żydowskie odbiegają od najgłośniejszych w środowisku tendencji lewicowo-liberalnych i bliskie są prawicowemu syjonizmowi. Zdecydowanie popiera państwo Izrael. Znajduje się raczej na prawym skrzydle Postępowych Demokratów.

Biegle włada angielskim i francuskim (pracowała we Francji). Publikowała artykuły o tematyce teatralnej i kulturalnej w "Polityce", "Kulturze Liberalnej" i "Przeglądzie Politycznym".

W przeszłości spotykała się z Michałem Ajną, obecnym królem seniorem Michałem II. Na warszawskich salonach ma opinię osoby prowadzącej bujne życie towarzyskie. We wrześniu 2022 r. urodziła córeczkę Amelię - jej ojcostwo uznał królewicz Bartłomiej Martens-Ajna. W 2027 wstąpiła w związek małżeński ze swoim wieloletnim partnerem, znanym prawnikiem, z którym wcześniej pozostawała w nieformalnym związku o otwartym charakterze. W 2028 r. urodził im się syn Jakub. Wykupiła mieszkanie w centrum Warszawy, choć po dostaniu się do sejmu sprzedała je i przeniosła się na Wolę, którą reprezentuje w parlamencie. 3 maja 2023 regentka królewna Monika nadała jej tytuł księżnej.

[Marta Fornero-Piotrowska]

Anita Mikołajczyk (ur. 16 lutego 2000 roku w Nowym Dworze Gdańskim) - polska działaczka polityczna i samorządowa, youtuberka.

Radna Nowego Dworu Gdańskiego (2022-2026), posłanka na Sejm IV, V i VI kadencji IV RP (od 2026), sekretarz stanu w ministerstwie oświaty i kultury (2028-2030), sekretarz stanu w ministerstwie edukacji i nauki (od 2030), przewodnicząca Stowarzyszenia "Młodzi Demokraci" (2023-2033).

Jest absolwentką Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 w Nowym Dworze Gdańskim. Ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego.

Rozpoczęła karierę polityczną w wyborach samorządowych w 2022 roku, uzyskując mandat radnej Nowego Dworu Gdańskiego. W kwietniu 2023 roku została wybrana na przewodniczącą Stowarzyszenia "Młodzi Demokraci". Z rekomendacji młodzieżówki znalazła się na liście krajowej Postępowych Demokratów do Sejmu, po raz pierwszy uzyskując mandat poselski. W styczniu 2028 roku powołana na sekretarza stanu w ministerstwie oświaty o kultury w trzecim rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt.

W wyborach do Sejmu w 2030 roku z powodzeniem ubiegała się o reelekcję, odnawiając mandat w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 151, z wynikiem 35,8%. Po wyborach objęła stanowisko sekretarza stanu w ministerstwie edukacji i nauki w czwartym rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. Po stworzeniu rządu przez Martę Fornero-Piotrowską w sierpniu 2032 roku utrzymała stanowisko. W październiku 2033 roku, po ponad 10 latach kierowania organizacją, zrezygnowała ze stanowiska przewodniczącej Stowarzyszenia "Młodzi Demokraci". W marcu 2034 roku uzyskała poselską reelekcję w okręgu nr 151, zdobywając 59,4% głosów.

Była rzeczniczką prasową sztabu wyborczego Demokratycznego Porozumienia Samorządowego w wyborach samorządowych w 2026 roku oraz Koalicji Obywatelskiej w wyborach do Sejmu w 2030 roku. Od 2026 roku prowadzi kanał na YouTube, Backstage polityki, publikując głównie filmy o charakterze politycznym, informacyjnym i publicystycznym.

Prywatnie, jest córką Alicji Mikołajczyk, byłej minister spraw zagranicznych (2016-2019), minister obrony narodowej (2028-2029) w rządach Anny Radziwiłł-Schmidt. W 2026 roku dokonała coming outu jako osoba biseksualna i poinformowała, że od 2023 roku pozostaje w szczęśliwym związku z kobietą. W styczniu 2031 roku, po wejściu w życie ustawy o związkach partnerskich, zawarła go ze swoją wieloletnią partnerką.

książę Jacek Schmidt (ur. 21 lipca 2007 roku w Warszawie) - polski działacz polityczny i samorządowy, poseł na Sejm VI kadencji IV RP (od 2034), radny Krakowa (2030-2034), przewodniczący Stowarzyszenia "Młodzi Demokraci" (od 2033).

Ukończył studia magisterskie z zakresu administracji na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W 2027 roku zaangażował się w działalność małopolskich struktur Stowarzyszenia "Młodzi Demokraci". Z rekomendacji młodzieżówki w wyborach samorządowych w 2030 roku uzyskał mandat radnego Krakowa z list Demokratycznego Porozumienia Samorządowego. Na początku 2032 roku stanął na czele sztabu wyborczego niezależnej kandydatki do Sejmu RP w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 109, Doroty Pietrzyk-Reeves. W październiku 2033 roku wybrany na przewodniczącego Młodych Demokratów.

Z rekomendacji Stowarzyszenia Młodzi Demokraci wystartował z list Koalicji Obywatelskiej w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 115, uzyskując mandat z wynikiem 52,3% głosów.

Prywatnie, jest synem Anny Radziwiłł-Schmidt, sekretarz generalnej NATO (od 2032), premier RP (2015-2020; 2028-2032) oraz Marcina Schmidta, Marszałka Senatu RP (od 2025). W 2025 roku ożenił się z Oliwią Liściowską, córką byłego prezydenta RP i regenta, Mikołaja Liściowskiego. Para doczekała się dwóch córek - Eleonory Marii, urodzonej w 2027 roku oraz Anny Róży urodzonej w 2032 roku.

[Marta Fornero-Piotrowska]

Katarzyna Romanowska (ur. 19 marca 1989 roku w Poznaniu) - polska urzędniczka i dyplomatka, posłanka na Sejm VI kadencji IV RP.

Sekretarz stanu w KPRM, pełnomocniczka rządu ds. kontaktów z Polakami za granicą (od 2036), minister-członek Rady Ministrów (2034-2036), sekretarz stanu w ministerstwie spraw zagranicznych (w 2034), Ambasador RP w Szwajcarii (2029-2033), wcześniej dyrektor generalna służby zagranicznej (2028-2029) oraz zastępca Stałego Przedstawiciela RP przy OECD (2026-2028), członkini zarządu Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu (od 2035).

Ukończyła germanistykę na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. W trakcie studiów przebywała na stażach i stypendiach w Heidelbergu, Bochum i Grand Canyon University w Phoenix w Arizonie. Ukończyła również z tytułem magistra studia europejskie w Wyższej Szkole Technicznej w Akwizgranie.

W 2015 rozpoczęła pracę w wydziale krajów niemieckojęzycznych Departamentu Unii Europejskiej Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W 2016 w stopniu I radcy wyjechała na stanowisko kierowniczki Wydziału Politycznego Ambasady RP w Berlinie, którym kierowała do 2020 roku. W latach 2020-2022 zastępczyni dyrektora Departamentu Współpracy z Polonią i Polakami za Granicą Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W latach 2022-2026 współpracowała z Centrum Stosunków Międzynarodowych.

W latach 2026-2028 zastępca Stałego Przedstawiciela RP przy Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju. W styczniu 2028 roku powołana na dyrektora generalnego służby zagranicznej, funkcję pełniła do czerwca 2029. W sierpniu tego samego roku powołana na stanowisko ambasadora RP w Szwajcarii z dodatkową akredytacją w Liechtensteinie. Listy uwierzytelniające złożyła 23 września. 12 grudnia 2033 roku zakończyła urzędowanie na stanowisku.

Na początku 2034 roku stanęła na czele sztabu wyborczego KKW Koalicja Obywatelska w wyborach do Sejmu. Zdobyła mandat poselski w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 235, zdobywając 41,8% głosów. Po wyborach powołana na sekretarza stanu w ministerstwie spraw zagranicznych. 10 grudnia tego samego roku powołana na ministra-członka Rady Ministrów, pełnomocniczkę rządu ds. kontaktów z Polakami za granicą.

W styczniu 2035 roku weszła w skład zarządu Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu. 9 marca 2036 roku odwołana ze stanowiska ministra-członka Rady Ministrów i jednocześnie powołana na sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, nadal odpowiadając za kontakty z Polakami za granicą.

Biegle włada językami niemieckim i angielskim oraz w stopniu podstawowym francuskim i rosyjskim. Żona dyplomaty Henryka Romanowskiego (ur. 1984), byłego Ambasadora RP w Republice Malty (2018-2022) oraz w Macedonii Północnej (2022-2026).

Sara Siobhan Modrzejewska (ur. 18 lipca 1999 roku w Poznaniu) - polsko-brytyjska przedsiębiorczyni, inwestorka, działaczka społeczna i polityczna, posłanka na Sejm VI kadencji IV RP.

Minister-członek Rady Ministrów, szefowa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (od 2036), przewodnicząca Zespołu ds. Programowania Prac Rządu (od 2034), sekretarz stanu w KPRM (2034-2036), sekretarz generalna Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu (od 2035).

Ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Absolwentka filologii koreańskiej na Wydziale Neofilologii i kierunku politologia na Wydziale Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 2021-2022 przebywała w Korei Południowej na stypendium rozwijającym znajomość języka koreańskiego. Nauka odbywała się na uczelni Yonsei University w Seoulu. Po studiach kontynuowała naukę w The London Institute of Banking & Finance oraz ukończyła kurs strategicznej filantropii organizowany przez Fundację Rockefellera.

W latach 2026-2031 kierowała polskim oddziałem Green Cross International, trzeciej co do wielkości na świecie międzynarodowej pozarządowej organizacji ekologicznej. Green Cross Poland jest platformą dialogu pomiędzy biznesem, administracją publiczną, organizacjami pozarządowymi i ośrodkami naukowymi. W kwietniu 2025 roku dołączyła do Rady Nadzorczej w przedsiębiorstwie Modrzejewski Holding. W holdingu stworzonym przez jej ojca odpowiadała za działania w obszarze społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR i CSI) oraz komunikację międzynarodową.

W latach 2031-2032 doradzała minister spraw zagranicznych Weronice Ryszkowskiej, a w latach 2032-2034 była doradczynią premier Marty Fornero-Piotrowskiej ds. międzynarodowych i środowiskowych. W 2032 roku została również członkinią Postępowych Demokratów. W wyborach do Sejmu w marcu 2034 roku uzyskała mandat poselski z listy krajowej Koalicji Obywatelskiej. 17 kwietnia tegoż roku powołana na stanowiska sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i przewodniczącej Zespołu ds. Programowania Prac Rządu.

W styczniu 2035 roku objęła stanowisko sekretarza generalnego Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu. Została również przewodniczącą regionu wielkopolskiego tej partii. 9 marca 2036 roku powołana na ministra-członka Rady Ministrów, szefową Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, zachowując dotychczasowe kompetencje.

Posiada obywatelstwo polskie i brytyjskie. Włada biegle językami angielskim, koreańskim i francuskim. Jest córką Arkadiusza Modrzejewskiego, przedsiębiorcy medialnego i telekomunikacyjnego, od lat notowanego na listach 100 najbogatszych Polaków "Wprost" oraz jego drugiej żony, Lady Imogen Auckland, brytyjskiej arystokratki. Ma dwójkę braci - starszy, Roman, zasiada w Radzie Nadzorczej Modrzejewski Holding a młodszy, Tomasz, jest od 2034 roku posłem na Sejm RP. W 2031 roku wyszła za mąż za Tomasza Raczkowskiego.