Biografie działaczy PO

[Administrator]

NPC pod kontrolą GMa:

Maria Leniwa (ur. 29 marca 1988 roku w Podkowie Leśnej) - absolwentka Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Obecnie doktorantka INP UW i studentka prawa na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego. W latach 2012-2014 pracowała w Stałym Przedstawicielstwie RP przy Unii Europejskiej.

Od 2007 działa w Stowarzyszeniu Młodzi Demokraci, a od 2009 w Platformie Obywatelskiej. W 2011 bez powodzenia startowała w wyborach parlamentarnych, a w 2014 do Parlamentu Europejskiego. W 2014 wybrana radną Sejmiku Wojewódzkiego, w 2015 obejmuje mandat poselski.

Włada językami angielskim, francuskim i włoskim.

[Anna Radziwiłł-Schmidt]

Anna księżna Radziwiłł-Schmidt primo voto Johansen, herbu Trąby (ur. 14 grudnia 1970 r. w Warszawie) - polska polityk, senator I kadencji IV RP, posłanka na Sejm IV i VIII kadencji III RP i I kadencji IV RP, deputowana do Parlamentu Europejskiego VI, VII i VIII kadencji, kasztelanowa gdańska.

Premier Rzeczypospolitej Polskiej od 17 listopada 2015 do 16 kwietnia 2020, przewodnicząca Platformy Obywatelskiej w latach 2015-2020 i ponownie od 2021, od 20 sierpnia 2021 wicepremier i minister spraw zagranicznych w rządzie Adrianny Wisłockiej.

Wykształcenie
Ukończyła w 1995 studia magisterskie w zakresie nauk politycznych na Uniwersytecie Warszawskim. Następnie zdobyła tytuł doktora. Kształciła się również w Kolegium Europejskim w Warszawie, gdzie w 1996 otrzymała tytuł magistra nauk politycznych. Zna cztery języki obce: francuski, angielski, niemiecki i duński.

Kariera polityczna
W 2001 roku została wybrana do Sejmu RP z ramienia Platformy Obywatelskiej. W wyborach europejskich w 2004 roku po raz pierwszy uzyskała mandat deputowanej do Parlamentu Europejskiego. W 2009 i 2014 roku uzyskała europoselską reelekcję. W czerwcu 2015 roku złożyła mandat. Była aktywną członkinią Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych.

Była kandydatką Platformy Obywatelskiej w wyborach prezydenckich w maju 2015 roku. W pierwszej turze wyborów zajęła pierwsze miejsce, uzyskując 31,8% głosów. Przegrała w drugiej turze z kandydatem Prawa i Sprawiedliwości, Mikołajem Liściowskim, uzyskując 49% głosów.

W lipcu 2015 roku została jednogłośnie wybrana na nową przewodniczącą Platformy Obywatelskiej RP, po rezygnacji premier Ewy Kopacz. Została również jednocześnie przedstawiona jako kandydatka tej partii na urząd Prezesa Rady Ministrów. W wyborach parlamentarnych 18 października 2015 roku startowała z pierwszego miejsca na liście PO, w okręgu nr 19 - Warszawa I, uzyskując mandat poselski i zdobywając najwyższy indywidualny wynik w kraju - 435 450 (43,9% głosów oddanych w okręgu). 17 listopada 2015 roku została desygnowana przez prezydenta Mikołaja Liściowskiego na Prezesa Rady Ministrów. Uzyskała wotum zaufania większością 255 głosów.

W wyborach parlamentarnych 20 października 2019 roku uzyskała poselską reelekcję startując w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 114, uzyskując najwyższy indywidualny wynik w kraju - 66 644 (co stanowiło 65,9% wszystkich głosów oddanych w okręgu). Stanęła również na czele listy krajowej KKW PO+PC, uzyskując 1 841 179 głosów, co stanowiło 15% wszystkich głosów oddanych w tych wyborach. 19 listopada 2019 roku królowa-regentka Maria powierzyła jej misję sformowania rządu. Wotum zaufania wobec jej gabinetu przegłosowano 150 głosami za wobec 125 przeciw i 4 wstrzymujących się.

Na początku kwietnia 2020 roku w telewizyjnym orędziu ogłosiła, że następnego dnia poda się do dymisji z funkcji premiera. 16 kwietnia król Michał II powierzył misję sformowania rządu Marcie Fornero-Piotrowskiej. Wkrótce potem Radziwiłł-Schmidt ustąpiła również ze stanowiska przewodniczącej Platformy Obywatelskiej (zostając równocześnie honorową przewodniczącą partii). 3 maja 2020 roku zrzekła się mandatu poselskiego (który w związku ze skróceniem kadencji Sejmu pozostał opróżniony). Tego samego dnia król Michał II powołał ją na urząd kasztelanowej gdańskiej. Z urzędu zasiadła w Senacie I kadencji IV RP. W grudniu 2020 roku decyzją Rady Krajowej stanęła na czele nowo powołanego organu - Rady Programowej Platformy Obywatelskiej.

W czerwcu 2021 roku, po rezygnacji Radosława Sikorskiego z funkcji przewodniczącego Platformy Obywatelskiej ogłosiła swój start w wyborach na nowego lidera. W pierwszej turze, która odbyła się w połowie lipca, zdobyła 40,4% głosów członków PO i Stowarzyszenia "Młodzi Demokraci". W drugiej turze, która odbyła się 7 sierpnia, pokonała Grzegorza Schetynę, zdobywając 59,1% głosów i ponownie stając na czele partii. 20 sierpnia 2021 roku król Michał II powołał ją na urzędy wicepremiera i ministra spraw zagranicznych w rządzie Adrianny Wisłockiej.

Życie prywatne
Wywodzi się z rodu książęcego Radziwiłłów. Ma młodszą siostrę, Marię księżniczkę Radziwiłłównę (ur. 1982), od 2015 roku posłanka na Sejm RP.

W latach 1996-2001 mieszkała w Danii, gdzie poznała swojego przyszłego męża. Christian Johansen, którego poślubiła w 1996, zginął w wypadku samochodowym pod Kopenhagą w 2003 roku. Z tego związku Anna ma dwie córki: księżniczkę Helenę Serafin (ur. 1996) - radną Miasta Stołecznego Warszawy - i Mette-Marit Johansen (ur. 1999, zm. 2019), obie urodzone na terenie Królestwa Danii. Z drugim mężem, księciem Marcinem Schmidtem (związana od 2006 r.) ma syna, księcia Jacka (ur. 2007), urodzonego w Polsce. Mieszkają na warszawskim Wilanowie. W kwietniu 2021 roku została babcią - jej córka Helena urodziła Różę.

W kwietniu 2020 roku wyznała że od 2019 roku choruje na raka jajnika. W grudniu 2020 roku wygrała walkę z chorobą.

[Juliusz Norberg]

Juliusz Norberg (ur. 1 lutego 1985 roku w Oslo) - polski polityk, przedsiębiorca. Z wykształcenia politolog.

Rodzina i wczesne lata
Jego matką jest Polka - Maria (ur. 1960 r.), natomiast ojcem Norweg - Martin (ur. 1958 r.), norweski przedsiębiorca. Ma dwie siostry Martę (ur. 1992 r.) i Olgę (ur. 1994 r.). Od 2012 roku żonaty z Anne - norweską prawniczką. Do 7. roku życia wraz z rodziną mieszkał w Oslo, następnie przeniósł się do Warszawy.

Wykształcenie
Ukończył IX LO im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie. Był przewodniczącym samorządu uczniowskiego w tejże szkole. W latach 2002-2005 działał w Europejskim Parlamencie Młodzieży, gdzie pełnił funkcję wiceprezesa zarządu ds. międzynarodowych.
W 2004 roku podjął studia politologiczne na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył w 2009 r. z tytułem magistra.

Kariera polityczna
W czasie studiów rozpoczął działanie w Stowarzyszeniu "Młodzi Demokraci". W latach 2009-2012 pełnił funkcję przewodniczącego. Po zakończeniu przewodniczenia w "SMD" wstąpił do Platformy Obywatelskiej.

[Irena Fischer]

Irena Fischer (ur. 30 lipca 1966 roku w Warszawie) - polska nauczycielka, samorządowiec, polityk.

Wykształcenie i praca
Absolwentka IX LO im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie. W 1985 roku podjęła studia psychologiczne na UW, które ukończyła w 1990 roku. Studiowała także germanistykę, którą jednak po roku porzuciła. W latach 1991 - 2000 pracowała jako psycholog w liceum. W roku 1999 podjęła studia doktoranckie, które ukończyła uzyskując w roku 2003 tytuł doktora nauk humanistycznych. Od 1996 prowadzi pracownię psychologiczną.

Kariera polityczna
W 2006 roku została wybrana do sejmiku mazowieckiego (z ramienia PO), a w 2011 posłem na Sejm RP (Okręg XIX). W Platformie partii od 2005 roku. Członkini Stowarzyszenia Kongres Kobiet, od 2014 członkini Rady Programowej Kongresu Kobiet.

Życie prywatne
Panna. Mieszka na warszawskiej Pradze, przy ul. Targowej. Ma 2 koty.

[Majida Karwan]

Majida Karwan - ur. 19 VIII 1979 r. w Bengazi, córka polskiego inżyniera pracującego w Libii i Libijki. W dzieciństwie podróżowała z rodzicami po krajach Maghrebu, uczyła się we francuskojęzycznych szkołach prowadzonych przez siostry zakonne.

Absolwentka Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu oraz lingwistyki na Sorbonie. Od 2001 pracowała w Ambasadzie RP w Paryżu (w tym jako tłumaczka) i w Polsce jako nauczycielka francuskiego.

W 2005 była doradcą Kazimierza Marcinkiewicza ds. stosunków międzynarodowych. W 2009 wstąpiła do Platformy Obywatelskiej. W tym samym roku ubiegała się o mandat eurodeputowanej z listy PO. W 2010 zaangażowana w kampanię Bronisława Komorowskiego w prawyborach partyjnych. W 2014 roku wybrana do Parlamentu Europejskiego.

W 2009 urodziła córeczkę Zubi, odmówiła jednak podania tożsamości ojca, mówiąc tylko że jest to znana osobistość polityczna. Przez matkę wychowywana była w islamie sunnickim, w wieku 16 lat postanowiła jednak przejść na katolicyzm wyznawany przez ojca. Biegle włada językami polskim, francuskim, angielskim i arabskim, komunikatywnie porozumiewa się też po włosku i hiszpańsku

[Karolina Młynarczyk]

Karolina Młynarczyk (ur. 21 kwietnia 1984 roku w Warszawie) - polska nauczycielka, samorządowiec, polityk, posłanka na Sejm VIII kadencji, sekretarz stanu w KPRM i rzecznik rządu Anny Radziwiłł-Schmidt (od 2018).

Ukończyła studia w zakresie filologii angielskiej na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując tytuł zawodowy magistra. Ukończyła również studia na kierunku socjologii, uzyskując tytuł zawodowy licencjata. Posiada także certyfikat specjalizacyjny z zakresu public relations. Od 2011 roku pracuje jako nauczycielka języka angielskiego w jednym ze stołecznych liceów (obecnie na urlopie).

W 2005 roku wstąpiła do stowarzyszenia "Młodzi Demokraci". W wyborach samorządowych w 2010 roku została radną dzielnicy Wilanów. W wyborach w 2014 roku uzyskała reelekcję, następnie została wiceprzewodniczącą rady. W wyborach parlamentarnych w 2015 roku skutecznie ubiegała się o mandat posłanki na Sejm RP, startując z 10 miejsca na liście Platformy Obywatelskiej w okręgu nr 19 - Warszawa I. Została przewodniczącą Komisji Kultury i Środków Przekazu. Od kwietnia 2018 roku pełni funkcję rzeczniczki rządu Anny Radziwiłł-Schmidt i sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Jest jedynaczką. W 2010 roku wyszła za mąż za bankiera, Marka Czajkowskiego. 23 września 2014 urodziła córkę, Zofię.

[Michał Ajna]

Michał Ajna - (ur. 18 IV 1965 r. w Warszawie) - polski biznesmen, historyk, politolog, prawnik i polityk, senator VIII kadencji, minister sportu i turystyki w rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt.

Wykształcenie i kariera

Ukończył renomowane warszawskie liceum Reytana, a następnie Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego. Wcześnie zaczął kontestować porządek późnego PRL, zaś na studiach związał się z niezależnym ruchem studenckim i drugim obiegiem wydawniczym. Należał do tych, którym poszczęściło się ze skorzystaniem na zmianach ustrojowych. Dzięki zamieszkaniu w stolicy, bardzo dobrej znajomości angielskiego i pasji do komputerów nie miał problemów ze znalezieniem dobrze płatnej pracy. Postanowił jednak pójść na swoje - zaczynał od handlu na giełdzie komputerowej, do 1995 r. dorobił się kilku własnych hurtowni ze sprzętem. W tym samym roku za bezcen odkupił od wojska tereny dawnego poligonu w województwie koszalińskiem, które przy sporym wkładzie środków przerobił na dochodowy ośrodek wczasowy. Otwiera też kilka kawiarni, pubów i klubów bilardowych w podwarszawskich miejscowościach. W latach 1996-2001 odbył zakończone magisterium studia prawnicze, jak tłumaczył znajomość przepisów była mu pomocna w działalności biznesowej W 2001 roku inwestuje w kilka mieszkań w kluczowych punktach Warszawy, które potem z dużym zyskiem wynajmuje. Od 1999 r. często wyjeżdża do Wielkiej Brytanii, w tym na stypendium naukowe w Oxfordzie - uznał bowiem, że po zdobyciu majątku czas na realizację swych pasji, wskutek czego doktoryzował się na UW z historii w roku 2004. W 2003 współzakłada klub piłkarski Czarni Warszawa (obecnie III-ligowy), w którego władzach zasiada. Na przełomie 2006/2007 przez pół roku przebywa w Stanach Zjednoczonych. Kończy wtedy kurs nauk politycznych na Uniwersytecie Stanowym Illinois. Po powrocie tworzy kilka nowych przedsięwzięć, jak "amerykański" w stylu Bar Alabama czy elegancka, utrzymana w klimatach 20-lecia międzywojennego restauracja Casino Imperial. W 2011 inwestuje w salon telefonii komórkowej. W tym roku zaczyna się też pojawiać na liście najbogatszych Polaków tygodnika Wprost. Rok 2013 to otwarcie filmy transportowej realizującej przejazdy między Polską a Ukrainą. Podobno marzy mu się własna linia lotnicza. W 2013 roku nagrał cykl audycji dla radia KonteStacja. W 2015 roku wszedł w spółkę zajmującą się usługami edukacyjnymi. Jest autorem licznych publikacji naukowych z zakresu historii (głównie Wielkiej Brytanii i innych krajów anglojęzycznych).

Kariera polityczna

W latach 90 zaangażowany w działalność Kongresu Liberalno-Demokratycznego, z list którego bezskutecznie startował do sejmu w latach 1991 i 1993. Opowiada się za wspólną listą z Unią Polityki Realnej. Po powołaniu Unii Wolności nie wchodzi w jej szeregi. W 2001 r. uczestniczy w organizowaniu Platformy Obywatelskiej, choć na przełomie 2004/2005 traci wiarę w nową formację z uwagi na odejście od pierwotnych założeń, o którym świadczyć miała chociażby. W 2005 mimo licznych zastrzeżeń angażuje się w tworzenie Partii Demokratycznej demokraci.pl i kampanię prezydencką Henryki Bochniarz. W wyniku konfliktu z lokalnymi strukturami PD startuje jako kandydat niezależny do senatu w okręgu podwarszawskim, ostatecznie poparty zostaje przez Platformę Janusza Korwin-Mikkego. W roku 2006 uczestniczy w kilku akcjach UPR, zaś w wyborach samorządowych popiera swych znajomych z PO (nierzadko dawnych działaczy właśnie UPR). W latach 2006/2007 hojnie finansowo wspiera Stowarzyszenie KoLiber, przestaje gdy stwierdza że jest za bardzo Ko, a za mało Liber.W trakcie kadencji 2005-2007 współpracuje z kilkorgiem posłów PO o UPRowskim rodowodzie, m.in. Julią Piterą. W 2007 wystąpił w spocie wyborczym swojego przyjaciela z PO, który jednak z powodu niekorzystnego miejsca na liście nie dostał się do parlamentu. W 2009 wstępuje ponownie do PO. Pełni funkcję społecznego doradcy ministra Andrzeja Czumy oraz wspiera w wyborach kilkoro kandydatów, m.in Elżbietę Łukacijewską. W prawyborach prezydenckich popiera Radosława Sikorskiego. Po katastrofie smoleńskiej ostro krytykuje skandaliczne jego zdaniem wyskoki Janusza Palikota. Na pół roku zawieszony w prawach członka partii za udział w kampanii Andrzeja Olechowskiego. Utrzymuje bliskie kontakty polityczne i towarzyskie z prezydentem Stanisławem Goszczyńskim, to on zaproponował mu kandydaturę Joanny Tkacz-Ptaszyńskiej do BBN. W 2011 zostaje senatorem PO z Warszawy. W 2013 popiera Jarosława Gowina na przewodniczącego partii - jego zdaniem gwarantuje on powrót do pierwotnych haseł PO. Pod koniec roku odchodzi wraz z Gowinem z PO, uczestniczy w budowie ruchu Polska Razem, jednak wycofuje się z niego w momencie dokooptowania polityków dawnej PJN. Od tego czasu jest senatorem niezrzeszonym. W 2014 poparł Kongres Nowej Prawicy - jak stwierdził Twój Ruch odstręczył go sojuszem z postkomunistami zaś ucieszyły go zakłopotane miny palantów z TVNu kiedy Korwin się dostał. W wyborach samorządowych otwarcie popierał PO na poziomie zamieszkiwanych przez siebie dzielnic. W 2015 r. wstępnie zadeklarował, że prawdopodobnie zagłosuje na Janusza Palikota w wyborach prezydenckich. Był luźno związany z Inicjatywą Wolność, z powodu bliskich relacji osobistych utrzymuje ożywione kontakty z frakcją sióstr Karwickich w PSL.

W roku 2015 uzyskał reelekcję jako senator niezależny z poparciem PO i PSL. W kampanii parlamentarnej wspierał kandydatury z list PO: swojej córki Moniki oraz Marii Leniwej i Wigilii Jankowskiej. Wstąpił do Obywatelskiego Klubu Ludowego, skupiającego głównie senatorów PO i PSL. W rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt objął tekę ministra sportu i turystyki. W lipcu 2016 wstąpił do Platformy Obywatelskiej.

Prezentował zespół poglądów określanych w Ameryce mianem "Rockefeller Republican" (pozycje probiznesowe, wyrażające się w chęci likwidacji zbędnych regulacji i ograniczeń - z czym niekoniecznie łączy się chęć obniżki podatków poniżej poziomu zapewniającego równowagę budżetową czy antypaństwowy populizm - oraz umiarkowanie liberalne światopoglądowo).


Życie prywatne:

Trzykrotnie żonaty:

W latach 1992-2000 z Martą Rakoczy (ur. 1965), koleżanką ze studiów. Mają córkę Monikę (ur. 1994).
W latach 2003-2008 z Renatą Żuławską (ur. 1974), z którą związany był od 1999, kiedy została jego sekretarką.
Od 2016 z Marią Karwicką (ur. 1979), z którą ma bliźnięta.

Utrzymuje poprawne relacje z byłymi żonami oraz stały kontakt z córką. Łoży też finansowo na ich potrzeby.

Wrażliwy na kobiece wdzięki, miał kilka kochanek. W Londynie spotykał się z Azi Jafari, dziennikarką sportową, Brytyjką o korzeniach pakistańskich. Kojarzono go też z Joanną Mazur, jego księgową i po dziś dzień prawą ręką w interesach. W latach 2011-2012 spotykał się z Aleksandrą Olszańską, aktorką Teatru Żydowskiego. Równolegle (za ich wiedzą) od 2010 związany ze Szwedką Veroniką Fältskog (był to bardzo bliski związek, zawsze wspólnie spędzali Boże Narodzenie i Nowy Rok, przeważnie w Austrii), która zginęła w 2014 w katastrofie lotniczej. Widywano go też z Moniką Czeszejko-Hodoer, jego partnerką ze spółki. Kilka jego romansów utrzymywanych jest w sekrecie, ich ujawnienie mogłoby bowiem doprowadzić do skandali obyczajowych.

Przez długi czas związany - jak deklarował na wyłączność i na stałe - z posłanką Anną Karwicką. Wcześniej przez kilka miesięcy spotykał się z jej siostrą, lewicową dziennikarką Pauliną Karwicką. W 2016 jego związek z Anną Karwicką rozpadł się, okazało się też że miał romans z jej siostrą Marią Stern, która rozwiodła się i powróciła do nazwiska panieńskiego. W maju 2016 Maria Karwicka urodziła bliźnięta Paulinę i Karola, których ojcem jest Ajna. Para polityków rozpoczęłą wspólne życie, a w październiku 2016 r. wzięli ślub w ceremonii humanistycznej w Łazienkach Królewskich.

Ma daleką rodzinę w USA, w której są republikańscy (reprezentujący umiarkowane skrzydło partii) politycy na szczeblu stanowym z Illinois.

Jest zagorzałym kibicem - piłkarskiej ligi angielskiej (Liverpool FC i Arsenal) i curlingu (kobiece reprezentacje Szkocji i Kanady) i działaczem sportowym -oprócz działalności w Czarnych Warszawa wspiera rozwój curlingu w Polsce. Popularyzuje też piłkę nożną kobiet (jest kibicem reprezentacji USA). Jest również kibicem żeńskiego tenisa i fanem siatkówki plażowej pań.

Należy do loży masońskiej, do której przyjęty został w Anglii. W ciągu swego życia miał okres poszukiwań duchowych w trakcie którego związany był z duchowością baptystyczną, tradycjonalistycznie katolicką, luterańską i anglikańską. Potem mówiono o nim, że jest dość obojętny religijnie (prawdopodobnie, jeśli wierzył w Boga, to co najwyżej deistycznego), choć cały czas utrzymuje członkostwo w Kościele Episkopalnym, do którego wstąpił w USA, a córka Monika wskutek jego decyzji wychowana została na ewangeliczkę. Ostatnio często powtarza, że jeśli traktować Biblię na serio, to najwięcej racji mają baptyści i denominacje im podobne - nie chodzi jednak regularnie do żadnego kościoła. Ma słabość do rytuału i celebry, stąd czasem widywany był na mszach "trydenckich". Wiosną 2016 w miarę regularnie zaczął pojawiać się na nabożeństwach luterańskich, zazwyczaj w towarzystwie córki. Wskutek intensywnej lektury Biblii zbliżył się jednak do duchowości ewangelikalnej, na co wpływ miała też znajomość z Martinem Lechowiczem. W połowie 2017 r, przestał chodzić do kościoła, wśród znajomych mówi się, że najbliższy jest mu obecnie epikureizm i deizm. Ci co znają go najlepiej mówią jednak, ze można określić go jako bezdenominacyjnego protestanta.

Włada angielskim (biegle), francuskim (komunikatywnie) i (dość zardzewiałym) rosyjskim. Zna podstawy łaciny i uczy się (z mizernymi skutkami) włoskiego i hiszpańskiego.

Oprócz mieszkań na wynajem na własne potrzeby ma mieszkania w kamienicy na Starym Mokotowie i nowowybudowanym apartamentowcu na Woli. Ma też willę w Milanówku, daczę na Mazurach, mieszkanie w Londynie i prywatny jacht zarejestrowany w stanie Nowy Jork.

Frakcja Ajny w sejmie (NPCe):

Maria Leniwa (ur. 29 marca 1988 roku w Podkowie Leśnej) - absolwentka Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Obecnie doktorantka INP UW i studentka prawa na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego. W latach 2012-2014 pracowała w Stałym Przedstawicielstwie RP przy Unii Europejskiej.

Od 2007 działa w Stowarzyszeniu Młodzi Demokraci, a od 2009 w Platformie Obywatelskiej. W 2011 bez powodzenia startowała w wyborach parlamentarnych, a w 2014 do Parlamentu Europejskiego. W 2014 wybrana radną Sejmiku Wojewódzkiego, w 2015 obejmuje mandat poselski. W wyborach w tym samym roku zdobywa mandat. Obejmuje funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki.

Włada językami angielskim, francuskim i włoskim.

Monika Ajna - ur. 10 VII 1994, córka Michała Ajny i jego pierwszej żony Marty Rakoczy. Abslowentka stołecznego liceum im. Stefana Batorego, studentka (og: w momencie pisania biografii kończąca drugi rok) prawa na Uniwersytecie Warszawskim. Pracuje dorywczo jako fotomodelka i statystka w filmach oraz telewizji, udziela również korepetycji (historia, wos, angielski). Perfekcyjnie włada językiem angielskim (uczestniczyła w licznych obozach językowych w Wielkiej Brytanii) oraz na poziomie średniozaawansowanym językiem francuskim. Utrzymuje bliski kontakt z ojcem. Należy do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.

W 2015 r. wybrana do sejmu z warszawskiej listy PO.

Wigilia Rozamunda Jankowska - ur. 24 XII 1992 w Krakowie. Od lat licealnych zaangażowana w działalność społeczną, najpierw jako przewodnicząca samorządu klasowego i szkolnego, potem także działaczka stowarzyszeń na rzecz zachowania zabytków Krakowa i opieki nad zwierzętami. Od 2012 studentka prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, planowana data obrony dyplomu magisterskiego: 2017. Studiuje też filologię klasyczną. W 2014 odpowiadając na ogłoszenie o pracę wykonała pewne zlecenie legislacyjno-analityczne dla biura senatora Michała Ajny. Z uwagi na doskonałe wywiązanie się ze zlecenia została następnie stałą współpracownicą biura otrzymując kolejne zlecenia. Kursuje w tym okresie między Krakowem i Warszawą. Od 2015 oprócz odziedziczonego po rodzicach mieszkania w Krakowie dysponuje też mieszkaniem w Warszawie.

W wyborach parlamentarnych 2015 startowała z 7 miejsca na krakowskiej liście Platformy Obywatelskiej, jako kandydatka bezpartyjna. Niespodziewanie także dla samej siebie zdobywa mandat.

Jako filolog klasyczny ze znajomością łaciny komunikatywnie porozumiewa się w językach romańskich. Językiem angielskim włada perfekcyjnie, podczas urlopów chętnie odwiedza Szkocję. Lubi aktywnie spędzać czas - jeździ na nartach, konno, uprawia też szermierkę oraz strzelectwo - ma zezwolenie na posiadanie broni. Bardzo lubi koty, jednak z uwagi na bardzo mobilny tryb życia nie może sobie pozwolić na własnego.

[Anna Radziwiłł-Schmidt]

og: biografie ważniejszych NPCów (właściwie jest to tylko rozbudowanie tekstów z tematu wyborów w 2015)

książę Marcin Schmidt (ur. 1 grudnia 1972 roku w Warszawie) - polski ekonomista, polityk, samorządowiec, senator IX kadencji III RP oraz I kadencji IV RP, mąż Anny Radziwiłł-Schmidt, premier RP w latach 2015-2020.

Ukończył studia jednolite magisterskie z zakresu ekonomii na Uniwersytecie Warszawskim. Doktoryzował się również na tym kierunku.

W 2010 roku uzyskał z powodzeniem startował do rady dzielnicy Wilanów. W 2014 roku uzyskał mandat w Radzie Miasta Stołecznego Warszawy. W wyborach parlamentarnych w 2015 roku uzyskał mandat senatora IX kadencji w okręgu nr 44. Uzyskał 157 551 głosów (52,1% głosów oddanych w okręgu nr 44) i zdobył trzeci najwyższy wynik w skali kraju w wyborach do Senatu. W 2019 roku z powodzeniem ubiegał się o senatorską reelekcję - w I turze zdobył 35% głosów i wygrał w II, z wynikiem 51% i 140 663 głosów. Po wyborach został wybrany przewodniczącym Obywatelskiego Klubu Ludowego.

W 2006 roku ożenił się z Anną Radziwiłł-Schmidt, która w latach 2015-2020 piastowała funkcję Premiera RP. Ma z nią syna - Jacka (ur. 2007). Wraz z rodziną mieszka na warszawskim Wilanowie.

Maria księżniczka Radziwiłłówna (ur. 21 marca 1982 roku w Warszawie) - polska polityk, samorządowiec, dziennikarka, posłanka na Sejm VIII kadencji III RP oraz I i II kadencji IV RP, sekretarz stanu w KPRM, wicemarszałek Sejmu II kadencji IV RP, pierwsza wiceprzewodnicząca Platformy Obywatelskiej (od 2020).

Studiowała dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Przez wiele lat pisała do lokalnych warszawskich gazet.

Z powodzeniem startowała do Sejmiku Województwa Mazowieckiego w wyborach samorządowych w 2014 roku. Rok później, w wyborach parlamentarnych w 2015 roku startowała z list Platformy Obywatelskiej do Sejmu, z drugiego miejsca na liście w okręgu nr 17 - Radom, zdobywając 19 109 głosów i uzyskując mandat poselski. W Sejmie nowej kadencji dołączyła do Komisji Kultury i Środków Przekazu oraz Komisji Polityki Społecznej i Rodziny.

W 2019 roku z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję, startując w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 91 i zdobywając 19 298, co stanowiło 42,3% wszystkich głosów oddanych w tym okręgu. 22 listopada została powołana na sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, funkcję pełniła do czerwca 2020 roku. W przyspieszonych wyborach parlamentarnych w 2020 roku ponownie startowała w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 91, zdobywając 17 636 głosów (30,3% wszystkich głosów oddanych w okręgu). Została wybrana wicemarszałkiem Sejmu II kadencji IV RP.

W wyniku wewnętrznych wyborów w Platformie Obywatelskiej została wybrana na stanowisko pierwszej wiceprzewodniczącej partii. Od czerwca do sierpnia 2021 roku pełniła obowiązki przewodniczącego PO, w związku z rezygnacją Radosława Sikorskiego i wyborami nowego lidera.

Wywodzi się z rodu książęcego Radziwiłłów. Jest siostrą Anny księżnej Radziwiłł-Schmidt (ur. 1970), która w latach 2015-2020 piastowała funkcję Premiera RP. Od 2007 roku pozostaje w nieformalnym związku z dr hab. Piotrem Stelmachem (ur. 1970), wykładowcą na Uniwersytecie Warszawskim.

Katarzyna Pucz-Swarzewska (ur. 23 grudnia 1980 roku w Warszawie) - polska polityk, urzędniczka państwowa, posłanka na Sejm VIII kadencji III RP i I i II kadencji IV RP, wiceprezes Rady Ministrów i minister infrastruktury i rozwoju w pierwszym rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt, wicemarszałek Sejmu I kadencji IV RP.

Jest absolwentką Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego. Ukończyła studia podyplomowe na Wydziale Prawa i Administracji UW oraz studia Master of Business Administration (MBA) na Uniwersytecie Gdańskim. Zrobiła doktorat na SGGW na specjalizacji podatkowej. Ukończyła aplikację kontroli państwowej Najwyższej Izby Kontroli, uprawniającą do sporządzania audytów.

W latach 2004-2009 pełniła funkcję Kierownika Zespołu Kontrolnego w Najwyższej Izbie Kontroli, odpowiedzialnego za nadzór nad funkcjonowaniem instytucji państwowych i samorządowych. Od 2009 do 2014 roku była członkiem Zarządu - Dyrektorem ds. Pracowniczych w Spółce Przewozy Regionalne. Zarządzała prawie czternastotysięcznym zespołem pracowników. Aktywnie włączała się w postępowania legislacyjne dotyczące Spółki.

Z powodzeniem ubiegała się o mandat posłanki w wyborach parlamentarnych w 2015 roku, startując z list Platformy Obywatelskiej z trzeciego miejsca w okręgu nr 19 - Warszawa I. Po wyborach objęła stanowisko ministra infrastruktury i rozwoju w rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. 9 sierpnia 2016 roku objęła również urząd Wiceprezesa Rady Ministrów. Urzędowanie na obu stanowiskach zakończyła w listopadzie 2019 roku. Równocześnie została wybrana na wicemarszałka Sejmu I kadencji.

W wyborach parlamentarnych w 2019 ubiegała się o reelekcję w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 110, przegrywając z Adrianem Zandbergiem i wchodząc do Sejmu z listy krajowej KKW PO+PC. W przyspieszonych wyborach parlamentarnych w 2020 roku przegrała walkę o mandat w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 114, wchodząc do Sejmu z listy krajowej KKW Porozumienie dla Polski.

Prywatnie od 2010 roku zamężna - jej mężem jest Piotr Swarzewski (ur. 1989). Mają razem syna, Roberta (ur. 2012).

Alicja Mikołajczyk (ur. 16 sierpnia 1968 roku w Nowym Dworze Gdańskim) - polska polityk, samorządowiec, posłanka na Sejm I i II kadencji IV RP. Podsekretarz stanu w ministerstwie spraw zagranicznych (w latach 2015-2016), minister w tym samym resorcie (w latach 2016-2019) w rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt, przewodnicząca klubu poselskiego Porozumienie dla Polski (od 2020).

Jest absolwentką Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 w Nowym Dworze Gdańskim. Ukończyła stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie Gdańskim, posiada stopień doktora habilitowanego.

W 1998 roku uzyskała mandat radnej Sejmiku Województwa Pomorskiego z list AWS. W 2002 roku skutecznie ubiegała się o ponowny wybór, tym razem z list Platformy Obywatelskiej. W tym samym roku została powołana na wiceburmistrza Nowego Dworu Gdańskiego, w związku z czym zrzekła się mandatu w sejmiku. W 2006 roku została wybrana na burmistrza. Funkcję pełniła do 2010 roku, mimo dużej popularności nie ubiegała się o reelekcję.

W 2011 roku rozpoczęła pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, do 2014 roku pełniła funkcję szefowej Departamentu Narodów Zjednoczonych i Praw Człowieka. W wyborach parlamentarnych w 2015 roku bez powodzenia ubiegała się o mandat senatora w okręgu nr 67. Bezpośrednio po wyborach została powołana na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. 9 sierpnia 2016 roku, po dymisji Majidy Karwan, objęła stanowisko Ministra Spraw Zagranicznych. W listopadzie 2019 roku zakończyła urzędowanie na stanowisku.

W wyborach parlamentarnych w 2019 ubiegała się o reelekcję w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 143, nieznacznie przegrywając z przewodniczącą SLD Janiną Dobrzyńską i wchodząc do Sejmu z listy krajowej KKW PO+PC. W przyspieszonych wyborach parlamentarnych w 2020 roku przegrała walkę o mandat w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 148, wchodząc do Sejmu z listy krajowej KKW Porozumienie dla Polski. Po wyborach została przewodniczącą klubu poselskiego Porozumienie dla Polski.

W 1990 roku wyszła za mąż za Damiana Bojarczyka (ur. 1965), pozostając przy nazwisku panieńskim. Para ma czwórkę dzieci - Michała (ur. 1990), Pawła (ur. 1992), Anitę (ur. 2000), i Barbarę (ur. 2008).

[Michał Ajna]

og: posłanki z "frakcji Ajny", zaktualizowane bio

Maria Leniwa (ur. 29 marca 1988 roku w Podkowie Leśnej) - absolwentka Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego oraz Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Doktor nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce. W latach 2012-2014 pracowała w Stałym Przedstawicielstwie RP przy Unii Europejskiej.

Od 2007 działa w Stowarzyszeniu Młodzi Demokraci, a od 2009 w Platformie Obywatelskiej. W 2011 bez powodzenia startowała w wyborach parlamentarnych, a w 2014 do Parlamentu Europejskiego. W 2014 wybrana radną Sejmiku Wojewódzkiego, w 2015 obejmuje mandat poselski. W wyborach w tym samym roku zdobywa mandat. Obejmuje funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki.

Włada językami angielskim, francuskim i włoskim.

Wigilia Rozamunda Jankowska - ur. 24 XII 1992 w Krakowie. Od lat licealnych zaangażowana w działalność społeczną, najpierw jako przewodnicząca samorządu klasowego i szkolnego, potem także działaczka stowarzyszeń na rzecz zachowania zabytków Krakowa i opieki nad zwierzętami. Absolwentka prawa na Uniwersytecie Warszawskim. Studiowała też filologię klasyczną. W 2014 odpowiadając na ogłoszenie o pracę wykonała pewne zlecenie legislacyjno-analityczne dla biura senatora Michała Ajny. Z uwagi na doskonałe wywiązanie się z zadania została następnie stałą współpracownicą biura otrzymując kolejne zlecenia. Kursuje w tym okresie między Krakowem i Warszawą. Od 2015 oprócz odziedziczonego po rodzicach mieszkania w Krakowie dysponuje też mieszkaniem w Warszawie.

W wyborach parlamentarnych 2015 startowała z 7 miejsca na krakowskiej liście Platformy Obywatelskiej, jako kandydatka bezpartyjna. Niespodziewanie także dla samej siebie zdobyła mandat.

Jako filolog klasyczny ze znajomością łaciny komunikatywnie porozumiewa się w językach romańskich. Językiem angielskim włada perfekcyjnie, podczas urlopów chętnie odwiedza Szkocję. Lubi aktywnie spędzać czas - jeździ na nartach, konno, uprawia też szermierkę oraz strzelectwo - ma zezwolenie na posiadanie broni. Bardzo lubi koty, jednak z uwagi na bardzo mobilny tryb życia nie może sobie pozwolić na własnego.

Aleksandra Olszańska - ur. 1 VIII 1991 r. w Szydłowcu. Wychowywana przez matkę, rodzice rozwiedli się krótko po jej narodzeniu. Od najmłodszych lat interesowała się kluturą i teatrem i grała w przedstawieniach szkolnych, jak również organizowanych przez lokalny dom kultury (złośliwi twierdzą że miał na to wpływ także fakt, że jego dyrektorką była jej matka). W roku 2010 przeprowadza się do Warszawy. Studiuje kulturoznawstwo na UW, ima się dorywczych prac typu call center i pracuje jako wolontariuszka w Teatrze Powszechnym. Po zdobyciu licencjatu w 2013 r. nie decyduje się na studia drugiego stopnia z uwagi na możliwość rozpoczęcia kariery teatralnej. Jako aktorka występuje na deskach teatrów Powszechnego, Rozmaitości i Żydowskiego. Zagrała też w kilku reklamach i serialach, a także dwóch filmach produkcji francuskiej.

Politycznie opowiada się za liberalizmem - gospodarczym (wzbogaconym o pewne funkcje pomocnicze państwa) i światopoglądowym. Bliskie są jej ideały środowiska tzw. liberałów gdańskich. W roku 2014 wstąpiła do Platformy Obywatelskiej.

Jest Żydówką (po matce) i żydówką - uczestniczy w życiu gminy reformowanej Beit Warszawa. Jej poglądy na sprawy żydowskie i polsko-żydowskie odbiegają od najgłośniejszych w środowisku tendencji lewicowo-liberalnych i bliskie są prawicowemu syjonizmowi. Zdecydowanie popiera państwo Izrael.

Biegle włada angielskim i francuskim (pracowała we Francji). Publikowała artykuły o tematyce teatralnej i kulturalnej w "Polityce" i "Przeglądzie Politycznym".

Pozostaje w nieformalnym związku o otwartym charakterze, jej partner jest znanym prawnikiem. Oprócz partnera ma kota. Wykupiła mieszkanie w centrum Warszawy. Jej pasja to teatr i film, a najlepiej relaksuje się na weekendowych imprezach, preferując domówki w klimacie lat '60.

[Anna Radziwiłł-Schmidt]

Helena Serafin, urodzona jako Helle Johansen (ur. 24 kwietnia 1996 w Kopenhadze) - polska polityk, samorządowiec, radna Miasta Stołecznego Warszawy.

Edukowała się w Danii. Od urodzenia mieszkała w tym kraju, jednak każde wakacje spędzała w Warszawie. O naukę języka polskiego dbały jej matka i babcia. Oprócz polskiego biegle włada również językami duńskim i angielskim. Podjęła studia na Uniwersytecie Kopenhaskim, na których zdobyła stopień magistra psychologii. W 2013 roku na stałe przeprowadziła się do Polski. Obecnie jest w trakcie studiów podyplomowych na Kolegium Europejskim w Warszawie.

W 2018 roku kandydowała z pierwszego miejsca w okręgu nr 8 na liście Koalicyjnego Komitetu Wyborczego Platforma Obywatelska+Porozumienie Centroprawicy do Rady Miasta Stołecznego Warszawy, uzyskując mandat.

Posiada obywatelstwo polskie i duńskie. Urodziła się w Kopenhadze. Jest córką Anny Radziwiłł-Schmidt, która w latach 2015-2020 piastowała funkcję Premiera RP i Christiana Johansena. Miała siostrę, Mette-Marit Johansen (ur. 1999, zm. 2019) oraz przyrodniego brata, Jacka (ur. 2007). 19 maja 2019 roku wyszła za mąż za Filipa Serafina (para była zaręczona od 2017 roku). W maju tego samego roku zmieniła imię z Helle na Helena. W kwietniu 2021 roku urodziła córkę, Różę.