Pierwsze posiedzenie Senatu II kadencji

[Szamir DeLeon]

Klub parlamentarny Zjednoczona Lewica zgłasza kandydaturę Wojciecha Olejniczaka.

Wojciech Michał Olejniczak (ur. 10 kwietnia 1974 w Łowiczu) – polski polityk, doktor nauk ekonomicznych.

Poseł na Sejm IV, V i VI kadencji (2001–2009), w latach 2005–2009 wicemarszałek Sejmu V kadencji, w latach 2003–2005 minister rolnictwa i rozwoju wsi, w latach 2005–2008 przewodniczący Sojuszu Lewicy Demokratycznej, w latach 2009–2014 poseł do Parlamentu Europejskiego VII kadencji.

Absolwent Technikum Ogrodniczego w Sochaczewie. Ukończył studia inżynierskie na Wydziale Ekonomiczno-Rolniczym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie na kierunku rynek rolny i spółdzielczość, a następnie na tym samym wydziale studia magisterskie na kierunku zarządzanie i marketing w agrobiznesie. 10 lipca 2007 obronił pracę doktorską, uzyskując stopień doktora nauk ekonomicznych (na podstawie pracy Ekologiczne, ekonomiczne i społeczne warunki zalesień gruntów w Polsce obronionej w SGGW). Podczas studiów był przewodniczącym Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej, nie otrzymał absolutorium w pierwszym głosowaniu.

W latach 1999–2002 był przewodniczącym rady krajowej Związku Młodzieży Wiejskiej, a od 1999 do 2000 przewodniczącym Parlamentu Studentów RP. W latach 1997–1999 był pierwszym prezesem zarządu Fundacji Parlamentu Studentów RP (fundacja Skarbu Państwa). Od 2002 zasiada w zarządzie głównym Ochotniczych Straży Pożarnych.

W 2000, w trakcie kampanii prezydenckiej, był w sztabie wyborczym prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego odpowiedzialnym za stronę medialną i wizualną kampanii. W 2001 został wybrany na posła na Sejm IV kadencji z listy SLD-UP w okręgu sieradzkim. W okresie od 23 października 2001 do 11 kwietnia 2003 zasiadał w Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz w Komisji Europejskiej.

1 kwietnia 2003 został wiceministrem rolnictwa (w randze sekretarza stanu) i jednocześnie pełnomocnikiem rządu ds. dostosowania rolnictwa do wymogów UE. 2 lipca 2003 objął urząd ministra rolnictwa i rozwoju wsi, pełnił tę funkcję do 31 maja 2005.

29 maja 2005 został przewodniczącym Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Był członkiem komitetu wyborczego Włodzimierza Cimoszewicza w wyborach prezydenckich w tym samym roku. W wyborach parlamentarnych po raz drugi uzyskał mandat poselski, 26 października 2005 został wybrany na wicemarszałka Sejmu. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci został posłem, kandydując z listy koalicji Lewica i Demokraci w okręgu łódzkim i otrzymując 51 865 głosów. Od 22 kwietnia 2008 przewodniczył klubowi poselskiemu Lewica. 31 maja 2008 nie został ponownie wybrany na szefa SLD, przegrywając z Grzegorzem Napieralskim stosunkiem głosów 210:231.

7 czerwca 2009 z listy koalicyjnego komitetu wyborczego SLD-UP w okręgu wyborczym Warszawa uzyskał mandat deputowanego do Parlamentu Europejskiego, otrzymując 72 854 głosy. W wyborach samorządowych w 2010 zajął 3. miejsce w wyborach na prezydenta Warszawy, uzyskując 13,33% głosów. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 startował z listy koalicji SLD-UP w okręgu nr 4 Warszawa I i nie uzyskał reelekcji, zdobywając 36 416 głosów.

W 2025 roku został senatorem z okręgu sieradzkiego. W pierwszej turze zdobył 43% głosów, w drugiej 64% (137 722 głosy). Wcześniej był radnym Sejmiku Mazowieckiego. Był wiceprzewodniczącym Sejmiku. Mandatu zrzekł się po wyborze na senatora.

Żonaty z Anną, ma dwoje dzieci, Szymona i Marię. Jest bratem Cezarego Olejniczaka. Amatorsko gra w piłkę nożną, w 1995 razem ze znajomymi założył klub Victoria Bielawy. Amatorsko trenuje triathlon, w latach 2013–2016 był prezesem Polskiego Związku Triathlonu.

[Mikołaj Liściowski]

Wasza Wysokość Książę Marszałku!
Szanowni Senatorowie!
Czcigodni goście!

W imieniu Konserwatywnego Klubu Senatu mam zaszczyt zgłosić kandydatury mojej synowej - księżnej Zofii z Czetwertyńskich Liściowskiej oraz księcia Jana Lubomirskiego-Lanckorońskiego. Myślę, że przymioty tych osób są Państwu bardzo dobrze znane, w końcu zasiadają oni w parlamencie nieprzerwanie od dziesięciu lat, w tym w Senacie od sześciu. Tym niemniej pozwolę sobie przytoczyć ich barwne życiorysy:

Zofia Anna z Czetwertyńskich Liściowska (ur. 8 VI 1991 w Warszawie) - polska arystokratka, modelka, celebrytka i działaczka społeczno-polityczna. Poseł na Sejm VIII kadencji, senator I i II kadencji, sekretarz stanu w rządzie Adrianny Wisłockiej.

Pochodzi z rodu Czetwertyńskich, wywodzącego się od dynastii Rurykowiczów, wielkich książąt kijowskich, któremu przysługuje tytuł książęcy. Dla części rodziny jest jednak owocem mezaliansu, bowiem jej ojciec Antoni poślubił córkę oficera MO Michała Borewicza, Annę.

Zofia po maturze rozpoczęła pracę jako modelka. Sporadycznie bywała też aktorką, wystąpiła w kliku sztukach teatralnych, grała role epizodyczne w odcinkach seriali, wzięła też udział w paru reklamach. Parała się konferansjerką, prowadziła imprezy dla biznesmenów, jak również klika eventów charytatywnych. Brała udział w wydarzeniach modowych w Londynie, zna siostrę księżnej Cambridge Katarzyny Pippę Middleton. Zofia znalazła się na okładce jednego z wydań "Harper's Bazaar". Ukończyła studia ze stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Warszawskim.

Od wczesnej młodości, jeszcze nim stało się to modne, określała się jako monarchistka i opowiada za wzmocnieniem władzy wykonawczej - zwiększeniem pozycji głowy państwa, obroną i wzmocnieniem oraz redefinicją izby wyższej parlamentu. Inne poglądy nieco różnią ją z szeroko pojętym środowiskiem prawicowym - nie podoba jej się na przykład niczym nieskrępowany leseferyzm w stylu UPR. Dość rzadki w środowisku konserwatywno-monarchistycznym jest też jej pozytywny stosunek do procesu integracji europejskiej (powołuje się tu na Ottona von Habsburga). Mimo tych różnic w młodości rozchwytywana była przez światek młodej prawicy warszawskiej (tytuł książęcy i uroda robią swoje) - często zapraszana była na komersze korporacji akademickich w charakterze osoby towarzyszącej, jak i na inne konserwatywne imprezy, bale i gale. Mimo napiętego terminarza z zaproszeń tych chętnie korzystała.

W 2015 roku wstąpiła do Razem dla Najjaśniejszej i wystartowała w wyborach do Sejmu z ramienia tej partii w okręgu warszawskim. Zdobyła mandat uzyskując 52 888 głosów (5,4% głosów oddanych w okręgu nr 19). Pełniła m. in. funkcję rzeczniczki prasowej RdN. Z partii odeszła wskutek jej dekompozycji na początku 2019 roku. Nie ubiegała się o reelekcję. Wkrtóce król Michał II powołał ją natomiast na urząd kasztelanowej sądeckiej, wskutek czego zasiadła w Senacie. Przystąpiła do frakcji konserwatywnej. Dała się poznać jako jedna z najbardziej merytorycznych członkin izby i za swą pracę była chwalona nawet przez rywali z lewej strony sceny politycznej.
W grudniu 2020 roku została powołana przez premier Adriannę Wisłocką na funkcję szefowej jej Gabinetu Politycznego oraz sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Została odwołana z tej funkcji w lipcu 2021 roku, w wyniku wejścia w życie ustawy o likwidacji gabinetów politycznych.

Jest praktykującą katoliczką, preferującą starą mszę łacińską. Stara się w niej uczestniczyć kiedy tylko może, lecz gdy nie może nie wzdraga się przed mszą nowego typu. Nie jest jednak typem dewotki i bigotki - jest osobą bardzo otwartą i tolerancyjną, sama jednak zdecydowanie preferując katolicki i konserwatywny system wartości. Lubi czytać, ulubieni autorzy: Tolkien i Cat-Mackiewicz.

Poznała osobiście kilkoro członków europejskich rodzin panujących, poza Pippą Middleton także m. in. Zofię hrabinę Wessex, holenderską królową Maximę oraz księżną Liechtensteinu Zofię. Włada biegle językami angielskim i francuskim, komunikatywnie włoskim i hiszpańskim. Uwielbia podróże po Italii, krajach Korony Św. Stefana oraz Wyspach Brytyjskich.

W sierpniu 2018 roku wyszła za mąż za Romana Liściowskiego, syna ówczesnego regenta. Mają dwoje dzieci - syna Michała (ur. 2019) i córkę Aleksandrę (ur. 2022).

Jan Eugeniusz Lubomirski – Lanckoroński (ur. 22 marca 1978 roku w Krakowie) – polski arystokrata, prawnik i polityk. Minister sprawiedliwości w rządach Marka Kohna i Weroniki Ryszkowskiej, poseł na Sejm VIII kadencji, senator I i II kadencji, Prezes Grupy Landeskrone i Fundacji Książąt Lubomirskich.

Syn Stanisława i Ewy z Tarnawieckich. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po aplikacji został radcą prawnym. 

Naukę kontynuował za granicą, w London School of Economics oraz University of Navarra w Barcelonie we współpracy z Uniwersytetem Harvarda, gdzie ukończył Advanced Management Program (AMP). 

Kształcił się również w zawodzie doradcy i maklera giełdowego oraz zarządcy nieruchomości. Płynnie zna języki niemiecki, angielski, włoski, francuski i rosyjski. 

Pierwsze, wieloaspektowe, doświadczenia w pracy zdobywał zarządzając kompleksem nieruchomości miejskich w Krakowie, następnie przy projektowaniu osiedli mieszkaniowych w Poznaniu. 

Następnie pracował w kancelariach Dewey & Ballantine, w City w Londynie i kancelariach Wierciński, Kwieciński, Baehr, i Wardyński i Wspólnicy.
W 2015 roku zaangażował się w działalność partii Razem dla Najjaśniejszej!. Z jej list w tym samym roku uzyskał mandat posła na Sejm w okręgu warszawskim. W 2016 roku był jedną z twarzy zwycięskiej promonarchistycznej kampanii referendalnej swojej partii. We wrześniu 2017 roku został wiceministrem sprawiedliwości w rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. Został odwołany z tej funkcji w listopadzie 2018 roku. Wkrótce regent Mikołaj Liściowski powołał go na stanowisko kasztelana sandomierskiego. W maju 2019 roku odszedł także z Razem dla Najjaśniejszej, pozostając do końca kadencji posłem niezrzeszonym. Nie ubiegał się o reelekcję, został natomiast z urzędu senatorem. W Senacie wstąpił do frakcji konserwatywnej, zostając jej wiceprzewodniczącym.
W styczniu 2021 roku współtworzył Partię Liberalno-Konserwatywną. Po zwycięstwie tej partii w wyborach do Sejmu, 31 marca 2022 roku objął funkcję ministra sprawiedliwości w rządzie Marka Kohna. Utrzymał ją także w gabinecie Weroniki Ryszkowskiej. Jako minister doprowadził m. in. do wprowadzenia instytucji sędziów pokoju oraz losowanie przydziału spraw w sądach. Został odwołany 19 stycznia 2025 roku.

Dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną Dominiką Kulczyk (małżeństwo w latach 2001-2013), córką miliardera Jana Kulczyka, ma syna Jeremiego (ur. 2004) i córkę Weronikę (ur. 2008). W 2020 roku poślubił Helenę Mańkowską, córkę Andrzeja Mańkowskiego, wojewody małopolskiego w latach 2018-2022, a obecnie podkomorzego sądeckiego, Pana na Szczawnicy.

Liczę na poparcie szanownych senatorów dla tych kandydatur a w razie jakichkolwiek wątpliwości dotyczących ich kompetencji zapraszam do zadawania pytań w tej kwestii.

Dziękuję.

[Marek Kohn]

Kohn głośno klaska Liściowskiemu, zwłaszcza przy kandydaturze Lubomirskiego-Lanckorońskiego.

[Gniewomir Maj-Ołyński]

Marcin Schmidt:

Dziękuję. Ponieważ zgłoszono czworo kandydatów na cztery miejsca, będziemy głosować za, przeciw lub wstrzymując się.
1) Sylwia Jaskulska
2) Wojciech Olejniczak
3) Zofia Czetwertyńska-Liściowska
4) Jan Lubomirski-Lanckoroński

og: do 10:00 8 lutego

[Lukasz Wojtowicz]

4x za

[Adrianna Wisłocka]

za wszystkimi

[Anna Radziwiłł-Schmidt]

1) za
2) Fornero-Piotrowska wstrzymuje się, reszta za
3) za
4) Rosa i Tadla wstrzymują się, reszta za

[Gniewomir Maj-Ołyński]

1) za, Jaskulska wstrzymuje się
2) Gowin wstrzymuję się, reszta za
3) za
4) Gowin wstrzymuje się, reszta przeciw

[Marek Kohn]

1. wstrzymuję się
2. przeciw
3. za
4. za!

[Renata Budzyńska]

za wszystkimi