Dziennik Ustaw

[Administrator]

Ustawa z dnia 20 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o straży gminnej oraz ustawy prawo o ruchu drogowym

Art. 1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych (Dz.U. 1997 nr 123 poz. 779 z późn. zm) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 9a w ust. 1 pkt otrzymuje brzmienie:
„2) wyposażenia, w tym środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 2-7, broni palnej bojowej, środków technicznych służących do obserwowania i rejestrowania obrazu zdarzeń w miejscach publicznych, pojazdów,”
2) w art. 11 ust. 1 uchyla się pkt 2;
3) w art. 12 ust. 1 uchyla się pkt 6.

Art. 2. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. 1997 nr 98 poz. 602 z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6 w ust. 1 uchyla się pkt 3c;
2) w art. 50a ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Pojazd pozostawiony bez tablic rejestracyjnych lub pojazd, którego stan wskazuje na to, że nie jest używany, może zostać usunięty z drogi przez Policję na koszt właściciela lub posiadacza.”;
3) uchyla się art. 129b;
4) w art. 129e ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Kontrola ruchu drogowego wykonywana przez strażników leśnych, funkcjonariuszy Straży Parku oraz pracowników zarządów dróg odbywa się na podstawie upoważnienia do wykonywania kontroli ruchu drogowego wydanego przez właściwego komendanta powiatowego (miejskiego) Policji.”
5) art. 129f otrzymuje brzmienie:
„Art. 129f. Strażnicy leśni oraz funkcjonariusze Straży Parku w związku z wykonywaniem czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego są obowiązani do czasu przybycia Policji uniemożliwić kierowanie pojazdem osobie, co do której istnieje uzasadnione podejrzenie, że znajduje się ona w stanie nietrzeźwości lub w stanie po użyciu alkoholu albo środka działającego podobnie do alkoholu.”;
6) w art. 129h w ust. 5 uchyla się pkt 4;
7) w art. 130a:
a. w ust. 4 uchyla się pkt 2;
b. ust. 9 otrzymuje brzmienie:
„9. Pojazd unieruchamia Policja.”.

Art. 3. Rozporządzenia wydane przed wejściem w życie ustawy na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych (Dz.U. 1997 nr 123 poz. 779 z późn. zm) oraz ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. 1997 nr 98 poz. 602 z późn. zm.) zachowują ważność w zakresie, w jakim nie są sprzeczne z ustawą.

Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

[Administrator]

Ustawa z dnia 3 stycznia 2018 roku
o zmianie ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności
przerywania ciąży

Art. 1.
Art. 4a. ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży wprowadza się następujące zmiany:
1) ust. 1. otrzymuje brzmienie:
1. Przerwanie ciąży może być dokonane wyłącznie przez lekarza, w przypadku gdy ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej.
2) uchyla się ust. 2 oraz 5 - 7
3) ust. 3. otrzymuje brzmienie:
Przerwania ciąży dokonuje lekarz w szpitalu.
4) Ust. 9. otrzymuje brzmienie:
Minister Zdrowia po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje zawodowe lekarzy, uprawniające do dokonania przerwania ciąży.
Art. 2 Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

[Administrator]

Ustawa
z 17 lutego 2018 roku roku
o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw
Treść:
http://orka.sejm.gov.pl/Druki7ka.nsf/0/ ... e/3321.pdf
Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

Ustawa
z dnia 17 lutego 2018 roku
o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Art. 1. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 27 ust. 1. otrzymuje brzmienie:

"1. Podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30e, pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali:


Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. i ma zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionych strat) od 1 stycznia 2019 r.
Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

[Administrator]

USTAWA
z dnia 20 lutego 2018 r.
o zmianie ustawy – Prawo ochrony środowiska
Art. 1. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 1232, z późn. zm.1))
wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 96 otrzymuje brzmienie:
„Art. 96. 1. Sejmik województwa może, w drodze uchwały, w celu zapobieżenia negatywnemu oddziaływaniu
na zdrowie ludzi lub na środowisko, wprowadzić ograniczenia lub zakazy w zakresie eksploatacji instalacji,
w których następuje spalanie paliw.
2. Projekt uchwały, o której mowa w ust. 1, opracowuje zarząd województwa. Zarząd województwa przedstawia projekt uchwały do zaopiniowania właściwym miejscowo wójtom, burmistrzom lub prezydentom miast
i starostom.
3. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta i starosta są obowiązani do wydania opinii w terminie miesiąca od dnia otrzymania projektu uchwały, o którym mowa w ust. 2.
4. Niewydanie opinii w terminie, o którym mowa w ust. 3, oznacza akceptację projektu uchwały.
5. W postępowaniu, którego przedmiotem jest opracowanie uchwały, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy działu III rozdziału 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku
i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U.
z 2013 r. poz. 1235, z późn. zm.2)).
6. Uchwała, o której mowa w ust. 1, określa:
1) granice obszaru, na którym wprowadza się ograniczenia lub zakazy, o których mowa w ust. 1;
2) rodzaje podmiotów lub instalacji, dla których wprowadza się ograniczenia lub zakazy, o których mowa
w ust. 1;
3) rodzaje lub jakość paliw dopuszczonych do stosowania lub których stosowanie jest zakazane na obszarze,
o którym mowa w pkt 1, lub parametry techniczne lub rozwiązania techniczne lub parametry emisji instalacji,
w których następuje spalanie paliw, dopuszczonych do stosowania na tym obszarze.
7. Uchwała, o której mowa w ust. 1, może także określać:
1) sposób lub cel wykorzystania paliw, który jest objęty ograniczeniami określonymi w uchwale;
2) okres obowiązywania ograniczeń lub zakazów w ciągu roku;
3) obowiązki podmiotów objętych uchwałą w zakresie niezbędnym do kontroli realizacji uchwały.
8. Uchwała, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do instalacji, dla których wymagane jest uzyskanie
pozwolenia zintegrowanego albo pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, albo dokonanie zgłoszenia.
9. Uchwała, o której mowa w ust. 1, jest aktem prawa miejscowego.”;


2) w art. 113 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku kierując się potrzebą zapewnienia należytej ochrony środowiska przed hałasem oraz mając na uwadze przepisy prawa Unii Europejskiej odnoszące się do
oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, zostaną ustalone:
1) zróżnicowane dopuszczalne poziomy hałasu określone wskaźnikami hałasu LDWN, LN, LAeq D i LAeq N dla następujących rodzajów terenów faktycznie zagospodarowanych:
a) pod zabudowę mieszkaniową,
b) pod szpitale i domy pomocy społecznej,
c) pod budynki związane ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży,
d) na cele uzdrowiskowe,
e) na cele rekreacyjno-wypoczynkowe,
f) pod zabudowę mieszkaniowo-usługową;
2) dopuszczalne poziomy hałasu z uwzględnieniem rodzaju obiektu lub działalności będącej źródłem hałasu;
3) okresy, do których odnoszą się poziomy hałasu, jako czas odniesienia.”;

3) w art. 114:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Przy sporządzaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uwzględnia się tereny,
o których mowa w art. 113 ust. 2 pkt 1.”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Jeżeli na terenach zamkniętych oraz na terenach przeznaczonych do działalności produkcyjnej, składowania i magazynowania znajduje się zabudowa mieszkaniowa, szpitale, domy pomocy społecznej lub budynki
związane ze stałym albo czasowym pobytem dzieci i młodzieży, ochrona przed hałasem polega na stosowaniu
rozwiązań technicznych zapewniających właściwe warunki akustyczne w budynkach.”,
c) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. W przypadku zabudowy mieszkaniowej, szpitali, domów pomocy społecznej lub budynków związanych ze stałym albo czasowym pobytem dzieci i młodzieży, zlokalizowanych na granicy pasa drogowego lub
przyległego pasa gruntu w rozumieniu ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2015 r.
poz. 1297), ochrona przed hałasem polega na stosowaniu rozwiązań technicznych zapewniających właściwe warunki akustyczne w budynkach.”;

4) w art. 193 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) w przypadku, o którym mowa w art. 229 ust. 5;”;

5) art. 225 otrzymuje brzmienie:
„Art. 225. 1. Na obszarze, na którym zostały przekroczone standardy jakości powietrza, wyznaczonym
w ocenie poziomów substancji w powietrzu, o której mowa w art. 89, przeprowadzonej przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, wydanie pozwolenia na wprowadzanie do powietrza substancji, dla której standard jakości
powietrza został przekroczony, z nowo budowanej instalacji lub zmienianej w sposób istotny, jest możliwe, jeżeli zostanie zapewniona odpowiednia redukcja ilości tej substancji wprowadzanej do powietrza z innych instalacji usytuowanych na obszarze gminy, w której planowana jest budowa nowej instalacji lub dokonanie istotnej zmiany instalacji.
2. Redukcja ilości substancji, o której mowa w ust. 1, może obejmować redukcję ilości substancji wprowadzanej do powietrza z instalacji spalania paliw stałych eksploatowanych w ramach zwykłego korzystania ze środowiska
przez osoby fizyczne niebędące przedsiębiorcami, usytuowanych na obszarze gminy, w której planowana jest budowa nowej instalacji lub dokonanie istotnej zmiany instalacji, poprzez sfinansowanie przez podmiot planujący budowę
nowej instalacji lub istotną zmianę instalacji, trwałej likwidacji instalacji spalania paliw stałych eksploatowanych
w ramach zwykłego korzystania ze środowiska przez osoby fizyczne niebędące przedsiębiorcami.
3. Za zgodą organu prowadzącego postępowanie kompensacyjne, redukcja ilości substancji, o której mowa
w ust. 1 i 2, może być dokonana na obszarze gminy sąsiadującej z gminą, w której planowana jest budowa nowej instalacji lub dokonanie istotnej zmiany instalacji.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, potwierdzenia redukcji ilości substancji, dla której standard jakości
powietrza został przekroczony, wprowadzanej do powietrza z instalacji spalania paliw stałych eksploatowanych
w ramach zwykłego korzystania ze środowiska przez osoby fizyczne niebędące przedsiębiorcami, dokonuje
w zaświadczeniu wójt, burmistrz lub prezydent miasta. Zaświadczenie jest wydawane na wniosek podmiotu planującego lub realizującego budowę nowej instalacji lub istotną zmianę instalacji.
5. Łączna redukcja ilości substancji, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna być o co najmniej 30% większa niż
ilość substancji dopuszczona do wprowadzania do powietrza z nowo zbudowanej instalacji lub z instalacji zmienionej
w sposób istotny.
6. Wydanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, jest możliwe, gdy nie spowoduje to zwiększenia zagrożenia
zdrowia ludzi.”;

6) art. 227–229 otrzymują brzmienie:
„Art. 227. 1. W postępowaniu kompensacyjnym uczestniczą prowadzący inne instalacje, którzy wyrazili zgodę
na redukcję ilości substancji, dla której standard jakości powietrza został przekroczony.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 225 ust. 2, zamiast osób fizycznych niebędących przedsiębiorcami eksploatujących instalacje spalania paliw w ramach zwykłego korzystania ze środowiska, które wyraziły zgodę na trwałą
likwidację tych instalacji, w postępowaniu kompensacyjnym uczestniczy wójt, burmistrz lub prezydent miasta.
Art. 228. Do wniosku o wszczęcie postępowania kompensacyjnego należy dołączyć:
1) wniosek o wydanie pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza;
2) zgodę uczestników postępowania lub osób fizycznych niebędących przedsiębiorcami, o których mowa
w art. 225 ust. 2, na dokonanie odpowiedniej redukcji ilości substancji wprowadzanej do powietrza, dla której
standard jakości powietrza został przekroczony;
3) rozliczenie łącznej redukcji ilości substancji dotyczące wszystkich instalacji objętych postępowaniem kompensacyjnym.
Art. 229. 1. Pozwolenie na wprowadzanie do powietrza gazów lub pyłów z instalacji nowo zbudowanej lub
zmienionej w sposób istotny jest wykonalne nie wcześniej niż od dnia, w którym:
1) ostateczne staną się decyzje, o których mowa w ust. 2 – w przypadku gdy innymi instalacjami, o których mowa
w art. 225 ust. 1, są instalacje wymagające pozwolenia;
2) ostateczne staną się decyzje, o których mowa w ust. 3 – w przypadku gdy innymi instalacjami, o których mowa
w art. 225 ust. 1, są instalacje niewymagające pozwolenia, które będą eksploatowane po dokonaniu redukcji
ilości substancji wprowadzanej do powietrza, dla której standard jakości powietrza został przekroczony;
3) redukcja ilości substancji zostanie potwierdzona przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta
w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 225 ust. 4 – w przypadku gdy innymi instalacjami, o których mowa
w art. 225 ust. 1, są instalacje spalania paliw stałych eksploatowane w ramach zwykłego korzystania ze środowiska przez osoby fizyczne niebędące przedsiębiorcami;
4) nastąpi trwała likwidacja instalacji – w przypadku gdy innymi instalacjami, o których mowa w art. 225 ust. 1,
są inne niż wymienione w pkt 3 instalacje niewymagające pozwolenia, które nie będą eksploatowane po dokonaniu redukcji ilości substancji wprowadzanej do powietrza, dla której standard jakości powietrza został przekroczony.
2. Organ właściwy do wydania pozwolenia cofnie lub ograniczy bez odszkodowania pozwolenie na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenie zintegrowane wydane dla innych instalacji objętych postępowaniem kompensacyjnym, które wymagają pozwolenia, w zakresie, w jakim uczestnicy postępowania wyrazili zgodę.
3. Organ ochrony środowiska wyda decyzję, o której mowa w art. 154 ust. 1, uwzględniając redukcję ilości
substancji wprowadzanej do powietrza, dla której standard jakości powietrza został przekroczony, z innych instalacji
objętych postępowaniem kompensacyjnym, które nie wymagają pozwolenia i które będą eksploatowane po dokonaniu tej redukcji; w przypadku gdy inną instalacją objętą postępowaniem kompensacyjnym jest instalacja wymagająca
zgłoszenia decyzja wydawana jest po przekazaniu przez prowadzącego tę instalację informacji, o których mowa
w art. 152 ust. 6 pkt 1 lit. c, w związku ze zgodą na udział w postępowaniu kompensacyjnym.
4. Wnioskodawca oraz organ wydający pozwolenie dla instalacji nowo budowanej lub zmienianej w sposób
istotny są niezwłocznie informowani przez:
1) organy właściwe do wydania decyzji, o których mowa w ust. 2 i 3 – o tym, że decyzje te stały się ostateczne;
2) wójta, burmistrza lub prezydenta miasta – o wydaniu zaświadczenia, o którym mowa w art. 225 ust. 4;
3) podmioty uczestniczące w postępowaniu kompensacyjnym, które zlikwidowały instalacje niewymagające pozwolenia, inne niż osoby fizyczne niebędące przedsiębiorcami – o tym, że nastąpiła redukcja ilości substancji
wprowadzanej do powietrza poprzez trwałą likwidację instalacji.
5. Jeżeli decyzja o pozwoleniu, wydana w wyniku postępowania kompensacyjnego, nie stanie się wykonalna
w terminie dwóch lat od jej wydania, organ właściwy do wydania pozwolenia stwierdza jej wygaśnięcie.”;

7) w art. 362 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Jeżeli liczba stron w postępowaniu przekracza 20, do stron innych niż prowadzący instalację stosuje się
przepis art. 49 Kodeksu postępowania administracyjnego.”.

Art. 2. Uchwały podjęte na podstawie art. 96 ustawy zmienianej w art. 1, zachowują moc do czasu ich uchylenia.

Art. 3. Do postępowań kompensacyjnych wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 4. Do spraw wszczętych na podstawie art. 362 ustawy zmienianej w art. 1 i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 5. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 113 ustawy zmienianej w art. 1 zachowują
moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 113 ustawy zmienianej w art. 1,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

[Administrator]

Ustawa z dnia 20 kwietnia 2018 roku o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii
http://orka.sejm.gov.pl/Druki8ka.nsf/Pr ... 1-2016.pdf
Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

Ustawa z dnia 20 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy
Art. 1. W ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082) art. 1123 otrzymuje brzmienie:
„Art. 1123 . § 1. Umieszczenie dziecka w pieczy zastępczej może nastąpić jedynie wówczas, gdy uprzednio stosowane inne środki przewidziane w art. 109 § 2 pkt 1–4 lub formy pomocy rodzicom dziecka przewidziane ustawą o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej nie doprowadziły do usunięcia stanu zagrożenia dobra dziecka, chyba że konieczność niezwłocznego zapewnienia dziecku pieczy zastępczej wynika z poważnego zagrożenia dobra dziecka, w szczególności zagrożenia jego życia lub zdrowia.
§ 2. Umieszczenie dziecka w pieczy zastępczej wbrew woli rodziców nie jest dopuszczalne wyłącznie z powodu ubóstwa.”.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

[Administrator]

stawa z dnia 17 maja 2018 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej

Art. 1
W ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r., Nr 220, poz. 1447 ze zm.) po rozdziale 2a dodaje się rozdział 2b w brzmieniu:
„Rozdział 2b Prowadzenie działalności gospodarczej w okresie próbnym Art. 22 g. 1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do prowadzenia działalności gospodarczej w okresie próbnym przez przedsiębiorców będących osobami fizycznymi, w tym cudzoziemców, którzy w ciągu ostatnich 5 lat nie prowadzili działalności gospodarczej w okresie próbnym.
2. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się wszelkich form i rodzajów działalności gospodarczej, o której mowa w art. 2, wykonywanej przez osoby fizyczne, z wyjątkiem działalności, o której mowa w art. 3, działalności wymagającej uzyskania koncesji, a także regulowanej działalności gospodarczej.
Art. 22 h. 1. Maksymalny dopuszczalny okres prowadzenia działalności gospodarczej w okresie próbnym wynosi 90 dni liczonych od dnia zgłoszenia o podjęciu działalności gospodarczej w okresie próbnym, o którym mowa w art. 22i lub od późniejszego dnia, wskazanego w zgłoszeniu.
2. Jeśli koniec okresu, o którym mowa w ust. 1 przypada w dniu wolnym od pracy, okres ten upływa w następnym dniu roboczym. Art. 22 i. 1. Zgłoszenie o podjęciu działalności gospodarczej w okresie próbnym, zwane dalej zgłoszeniem, dokonywane jest poprzez złożenie oświadczenia woli w formie oznaczenia właściwego pola na formularzu, o którym mowa w art. 26
ust. 1.
2. Zgłoszenie dokonywane jest za pośrednictwem formularza elektronicznego dostępnego na stronie internetowej Centralnej Ewidencji i Działalności Gospodarczej lub poprzez złożenie osobiście albo wysłanie listem poleconym, do wybranego przez przedsiębiorcę urzędu gminy, formularza zgodnego z formularzem elektronicznym.
3. Do zgłoszenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 26. Art. 22 j. 1. Zgłoszeniu podlegają dane określone w art. 25, który stosuje się odpowiednio.
2. Przedsiębiorca podejmujący działalność gospodarczą w okresie próbnym w zgłoszeniu podaje numer NIP lub PESEL, o ile je posiada. W razie braku numeru NIP, zostanie on automatycznie nadany przedsiębiorcy, po przesłaniu danych przez Centralną Ewidencję i Informację Działalności Gospodarczej do właściwego urzędu skarbowego w trybie art. 28. Do czasu nadania numeru NIP identyfikacja przedsiębiorcy następuje na podstawie firmy przedsiębiorcy lub numeru PESEL (o ile go posiada).
Art. 22 k Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w okresie próbnym, posługując się swoją firmą, jest obowiązany zawrzeć w niej dodatkowe oznaczenie „działalność prowadzona w okresie próbnym”.
Art. 22 l. 1. Zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej w okresie próbnym powinno zostać zgłoszone przez przedsiębiorcę przed upływem okresu 90 dni od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej w okresie próbnym.
2. Zgłoszenie o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej w okresie próbnym dokonuje się poprzez złożenie oświadczenia odpowiednio w sposób wskazany w art. 26.
3. W razie niezłożenia w terminie wskazanym w ust. 1 oświadczenia o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej w okresie próbnym, domniemywa się, że przedsiębiorca prowadzi w dalszym ciągu zgłoszoną działalność gospodarczą na ogólnych zasadach.
Art. 22 m W każdym czasie przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w okresie próbnym może wywołać skutek w postaci złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczej, o którym mowa w art. 14, i prowadzić działalność gospodarczą w dalszym ciągu na zasadach ogólnych. W tym celu składa do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej stosowne oświadczenie woli i powołuje się na odpowiednie zgłoszenie.
Art. 22 n. 1. W czasie prowadzenia działalności gospodarczej w okresie próbnym nie stosuje się art. 28.
2. Centralna Ewidencja i Informacja Działalności Gospodarczej z urzędu , niezwłocznie przekazuje dane odpowiednim organom w sposób, o którym mowa w art. 28, w każdym przypadku ustania prowadzenia działalności gospodarczej w okresie próbnym, w szczególności w przypadku:
1) upływu okresu, o którym mowa w art. 22 h,;
2) złożenia oświadczenia przedsiębiorcy o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej w okresie próbnym, o którym mowa w art. 22 l ust. 2;
3) złożenia przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w okresie próbnym wniosku, o którym mowa w art. 22 m.
3. Centralna Ewidencja i Informacja Działalności Gospodarczej przekazując dane w sposób, o którym mowa w ust. 2, oznacza okres, w którym przedsiębiorca prowadził działalność gospodarczą na zasadach określonych w niniejszym rozdziale.
Art. 22 o Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą w okresie próbnym za zobowiązania powstałe lub zaciągnięte w tym czasie odpowiada na zasadach ogólnych jako przedsiębiorca, niezależnie od dalszego prowadzenia działalności gospodarczej.
Art. 22 p. Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w okresie próbnym nie może zatrudniać pracowników na podstawie umowy o pracę.
Art. 22 r. W czasie prowadzenia działalności gospodarczej w okresie próbnym nie stosuje się art. 14a.
Art. 22 s. 1. W czasie prowadzenia działalności gospodarczej w okresie próbnym nie stosuje się wobec przedsiębiorcy obowiązków, o których mowa w art. 41 - 42 oraz art. 44 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).
2. Podatek dochodowy od dochodów osiągniętych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w okresie próbnym umarza się.
Art. 22 t. 1. Faktyczny czas prowadzenia działalności gospodarczej w okresie próbnym stanowi okres, o którym mowa w art. 13 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 r., nr 205, poz.1585 ze zm.), z wyłączeniem podlegania ubezpieczeniu emerytalnemu.
2. W czasie prowadzenia działalności gospodarczej w okresie próbnym nie stosuje się wobec przedsiębiorcy obowiązków określonych w art. 36, art. 41- 44, art. 46 - 47 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.
3. Podstawą wymiaru składki na ubezpieczenie rentowe, chorobowe oraz wypadkowe jest 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia
miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek, ogłoszonego w trybie art. 19 ust. 10 na dany rok
kalendarzowy.
4. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale wobec przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w okresie próbnym stosuje się na zasadach ogólnych przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.
Art. 22 u. 1. Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w okresie próbnym, niepodlegający obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu, podlega ubezpieczeniu zdrowotnemu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w okresie próbnym.
2. Podstawą wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne jest kwota zasiłku dla bezrobotnych określona w odrębnych przepisach.
3. Po dokonaniu zgłoszenia, o którym mowa w art. 22 i ust. 1 Centralna Ewidencja i Informacja Działalności Gospodarczej przesyła z urzędu niezwłocznie, nie później niż następnego dnia roboczego, do właściwego dla miejsca zamieszkania przedsiębiorcy powiatowego urzędu pracy zawiadomienie o zgłoszeniu. Właściwy powiatowy urząd pracy jest zobowiązany zgłosić przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w okresie próbnym, niepodlegającego obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu, do Narodowego Funduszu Zdrowia i opłacić składkę ubezpieczenia zdrowotnego za czas prowadzenia działalności gospodarczej w okresie próbnym.
Art. 22 w W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale w stosunku do przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w okresie próbnym stosuje się przepisy odnoszące się do osób prowadzących działalność gospodarczą na ogólnych zasadach.”

Art. 2
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia.

Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

[Administrator]

Ustawa
z dnia 25 czerwca 2018 roku
o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora.

Art. 1. W ustawie z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora art. 25 ust. 2. i art. 42 ust. 1. otrzymuje brzmienie:

"Art. 25. 2. Uposażenie wynosi trzykrotność minimalnej krajowej płacy."

"Art. 42. 1. Posłowi i senatorowi przysługują środki finansowe na pokrycie kosztów związanych z wydatkami poniesionymi w związku z wykonywaniem mandatu na terenie kraju, w zryczałtowanej wysokości 33% uposażenia miesięcznego (dieta parlamentarna)."

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2019 roku.

Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

[Administrator]

Ustawa z dnia 25 lipca 2018 roku
o zmianie ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji

Art. 1. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U. 1990 nr 30 poz. 179) dokonuje się następujących zmian:

1) W art. 5 dodaje się ust. 3a o brzmieniu:
„Kandydat na Komendanta Głównego Policji musi być oficerem Policji i mieć za sobą przynajmniej 20 lat służby, w tym co najmniej 3 na stanowisku Komendanta Wojewódzkiego Policji.”

2) W art. 5 dodaje się ust. 4a o brzmieniu:
„Kandydat na zastępcę Komendanta Głównego Policji musi być oficerem Policji i mieć za sobą przynajmniej 15 lat służby.”

3) Art. 6b ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Na stanowisko komendanta wojewódzkiego i Komendanta Stołecznego Policji oraz zastępców komendanta wojewódzkiego i Komendanta Stołecznego Policji powołuje się oficerów Policji z co najmniej 15 latami służby.

4) W art. 6b dodaje się ust. 4a o brzmieniu:
"4a. Stanowiska zastępców do spraw służb wspomagających działalność Policji w zakresie organizacyjnym, logistycznym i technicznym można powołać osoby niebędące policjantami, jednak muszą wykazywać się one dużą wiedzą w danym zakresie."

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem opublikowanie w Dzienniku Ustaw.

Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

[Administrator]

Ustawa z dnia 27 lipca 2018 roku o zmianie Konstytucji RP

W Konstytucji RP z dnia 16 sierpnia 2017 roku wprowadza się następujące zmiany:
1) Art. 61. ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"Obywatel polski ma prawo udziału w referendum oraz prawo wybierania posłów, senatorów i przedstawicieli do organów samorządu terytorialnego, jeżeli najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat."
2) art. 96. ust. 1. lit. A otrzymuje brzmienie:
"45 senatorów wybieranych w wyborach kraju"
3) art. 102 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
1. Mandatu posła nie można łączyć z funkcją Prezesa Narodowego Banku Polskiego, Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, Rzecznika Praw Obywatelskich, Rzecznika Praw Dziecka i ich zastępców, członka Rady Polityki Pieniężnej, członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, ambasadora oraz z zatrudnieniem w Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Kancelarii Królewskiej lub z zatrudnieniem w administracji rządowej. Zakaz ten nie dotyczy członków Rady Ministrów i sekretarzy stanu w administracji rządowej, a także członków Kancelarii Królewskiej z urzędu sprawujących mandaty senatorów.


4) art. 107. ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"Pierwsze posiedzenia Sejmu i Senatu Król zwołuje na dzień przypadający w ciągu 30 dni od dnia wyborów, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 98 ust. 4 i 6.
5) art. 120. otrzymuje brzmienie:
1. Po zakończeniu postępowania określonego w art. 119 Marszałek Sejmu przedstawia uchwaloną ustawę do podpisu Królowi.
2. Król podpisuje ustawę w ciągu 21 dni od dnia przedstawienia i zarządza jej ogłoszenie w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Przed podpisaniem ustawy Król może wystąpić do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem w sprawie zgodności ustawy z Konstytucją. Król nie może odmówić podpisania ustawy, którą Trybunał Konstytucyjny uznał za zgodną z Konstytucją.
4. Król odmawia podpisania ustawy, którą Trybunał Konstytucyjny uznał za niezgodną z Konstytucją. Jeżeli jednak niezgodność z Konstytucją dotyczy poszczególnych przepisów ustawy, a Trybunał Konstytucyjny nie orzeknie, że są one nierozerwalnie związane z całą ustawą, Król, po zasięgnięciu opinii Marszałka Sejmu, podpisuje ustawę z pominięciem przepisów uznanych za niezgodne z Konstytucją albo zwraca ustawę Sejmowi w celu usunięcia niezgodności.
5. Jeżeli Król nie wystąpił z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego w trybie ust. 3, może z umotywowanym wnioskiem przekazać ustawę Sejmowi do ponownego rozpatrzenia. Po ponownym uchwaleniu ustawy przez Sejm większością 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów Król w ciągu 7 dni podpisuje ustawę i zarządza jej ogłoszenie w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. W razie ponownego uchwalenia ustawy przez Sejm Królowi nie przysługuje prawo wystąpienia do Trybunału Konstytucyjnego w trybie ust. 3.
6. Wystąpienie Króla do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem w sprawie zgodności ustawy z Konstytucją lub z wnioskiem do Sejmu o ponowne rozpatrzenie ustawy wstrzymuje bieg, określonego w ust. 2, terminu do podpisania ustawy.

6) Art. 151. otrzymuje brzmienie:
"Prezes Rady Ministrów, wiceprezesi Rady Ministrów i ministrowie składają wobec Króla następującą przysięgę:
„Obejmując urząd Prezesa Rady Ministrów (wiceprezesa Rady Ministrów, ministra), uroczyście przysięgam, że dochowam wierności postanowieniom Konstytucji i innym prawom Rzeczypospolitej Polskiej, a dobro Ojczyzny oraz pomyślność obywateli będą dla mnie zawsze najwyższym nakazem”. Przysięga może być złożona z dodaniem zdania „Tak mi dopomóż Bóg”. "
7) art. 163 ust. 4. otrzymuje brzmienie:
"4. Król, w przypadku określonym w ust. 2 pkt 3, może odmówić przyjęcia dymisji Rady Ministrów. "

8) art. 232. otrzymuje brzmienie:
"Rozporządzenie o wprowadzeniu stanu wojennego lub wyjątkowego Król przedstawia Sejmowi w ciągu 48 godzin od podpisania rozporządzenia. Sejm niezwłocznie rozpatruje rozporządzenie Króla. Sejm może je uchylić bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. "
9) dodaje się art. 126a w brzmieniu:
"Jeśli Zgromadzenie Narodowe w ciągu pół roku od opróżnienia tronu królewskiego nie wybierze nowego Króla, osoba pełniąca obowiązki Króla skraca kadencje sejmu i senatu. Wybory odbywają się według przepisów określonych w art. 97. ust. 6"
Art. 2. Art. 1. ust. 9. nie dotyczy wyboru króla rozpoczętego przed momentem wejścia w życie ustawy.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

Ustawa z dnia 27 lipca 2018 roku o zmianie ustawy Kodeks wyborczy
art. 1. W ustawie Kodeks wyborczy z 2011 roku wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 193. otrzymuje brzmienie:
§ 1. Do Sejmu wybiera się 300 posłów w kraju: 70 posłów z krajowych list komitetów wyborczych i 230 posłów w Jednomandatowych Okręgach Wyborczych, zwanych dalej JOW oraz posłów za granicą, w liczbie jednego na każde rozpoczęte sto tysięcy uprawnionych do głosowania.
§ 2. Nie można kandydować równocześnie do Sejmu i do Senatu.
2) dodaje się art. 203a:
§ 1. Dla Polaków mieszkających poza granicami kraju tworzy się osobne okręgi wyborcze, w liczbie jednego na każde rozpoczęte sto tysięcy osób uprawnionych do głosowania.
§ 2. Uprawnieni do głosowania w okręgach, o których mowa w § 1 są obywatele Polscy, osoby posiadające Kartę Polaka oraz inne osoby narodowości polskiej, o ile przejdą pozytywną weryfikację u konsula lub ambasadora Polski w kraju, w którym chcą głosować.
§ 3. PKW ustala liczbę osób uprawnionych do głosowania w okręgach poza granicami kraju w oparciu o dane na ten temat otrzymane od polskich przedstawicielstw dyplomatycznych w krajach, gdzie jest organizowane głosowanie. Następnie co najmniej rok przed końcem kadencji sejmu podaje mu informacje na ten temat.
§ 4. Jeśli PKW nie poda w terminie informacji na temat liczby osób uprawnionych do głosowania poza granicami kraju za właściwe w tej kwestii uznaje się dane z poprzednich wyborów.
§ 5. Granice okręgów wyborczych, o których mowa w § 1. określa załącznik 4.
3) Art. 261 § 5. otrzymuje brzmienie:
§ 5. Przepis art. 203 i 203a stosuje się odpowiednio z tym, że poza granicami kraju tworzy się jeden okręg wyborczy przypadający na każde rozpoczęte sześćset tysięcy osób uprawnionych do głosowania.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

Załącznik 4:
Jednomandatowy Okręg Wyborczy nr 231 dla Polaków mieszkających poza granicami kraju.
Obejmuje obszar następujących państw:
Stany Zjednoczone Ameryki,
Kanada
Republika Albanii
Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna
Republika Angoli
Królestwo Arabii Saudyjskiej
Republika Argentyńska
Republika Armenii
Związek Australijski
Republika Austrii
Republika Azerbejdżanu
Republika Białorusi
Bośnia i Hercegowina
Federacyjna Republika Brazylii
Republika Bułgarii
Republika Chile
Chińska Republika Ludowa
Republika Chorwacji
Republika Cypryjska
Czarnogóra
Republika Czeska
Królestwo Danii
Arabska Republika Egiptu
Republika Estońska
Federalna Demokratyczna Republika Etiopii
Republika Finlandii
Republika Grecka
Gruzja
Królestwo Hiszpanii
Republika Indii
Republika Indonezji
Islamska Republika Iranu
Republika Islandii
Państwo Izrael
Japonia
Jordańskie Królestwo Haszymidzkie
Państwo Katar
Republika Kazachstanu
Republika Kenii
Republika Kolumbii
Republika Korei
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna
Republika Kuby
Państwo Kuwejt
Republika Libańska
Republika Litewska
Republika Łotewska
Republika Macedonii
Malezja
Królestwo Marokańskie
Meksykańskie Stany Zjednoczone
Republika Mołdawii
Republika Federalna Niemiec
Federalna Republika Nigerii
Królestwo Norwegii
Nowa Zelandia
Islamska Republika Pakistanu
Republika Peru
Republika Portugalska
Republika Południowej Afryki
Federacja Rosyjska
Rumunia
Republika Serbii
Republika Słowacka
Królestwo Szwecji
Królestwo Tajlandii
Republika Tunezyjska
Republika Turcji
Ukraina
Republika Uzbekistanu
Boliwariańska Republika Wenezueli
Węgry
Socjalistyczna Republika Wietnamu
Republika Włoska
Zjednoczone Emiraty Arabskie
Republika Kosowa
Republika Singapuru
Miasto Tajpej
Republika Słowenii
Siedziba Okręgowej Komisji Wyborczej: Berlin

Jednomandatowy Okręg Wyborczy nr 232 dla Polaków mieszkających poza granicami kraju.
Obejmuje obszar następujących państw:
Królestwo Belgii
Republika Francuska
Republika Irlandii
Wielkie Księstwo Luksemburga
Królestwo Niderlandów
Konfederacja Szwajcarska
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Siedziba Okręgowej Komisji Wyborczej: Londyn

Okręg wyborczy nr 46 do senatu – obejmuje cały obszar głosowania poza granicami kraju.
Siedziba okręgowej komisji wyborczej: Berlin

[Administrator]

Ustawa
z dnia 30 sierpnia 2018 r.
o zmianie ustawy –Kodeks karny, ustawy – Kodeks pracy oraz ustawy o systemie
ubezpieczeń społecznych
Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 218 par. 1 otrzymuje brzmienie:
„Par. 1. Kto, wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych,
narusza prawa osoby wykonującej pracę zarobkową wynikające ze stosunku pracy lub ubezpieczenia
społecznego,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.”;
2) w art. 220 par. 1 otrzymuje brzmienie:
„Par. 1. Kto, będąc odpowiedzialny za bezpieczeństwo i higienę pracy, nie dopełnia wynikającego
stąd obowiązku i przez to naraża osobę wykonującą pracę zarobkową na bezpośrednie
niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 2. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, ze zm.)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 29 par. 2 otrzymuje brzmienie:
„Par. 2. Umowę o pracę zawiera się na piśmie, najpóźniej dzień przed rozpoczęciem pracy przez
pracownika.”;
2) w art. 281 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
2) nie zawiera z pracownikiem umowy o pracę na piśmie, w warunkach określonych w art. 29 par.
2,”.

Art. 3. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 r.
poz. 1442, ze zm.) w art. 98 ust. 1 część końcowa otrzymuje brzmienie:
„podlega karze grzywny od 1 000 zł do 5 000 zł.”.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski