Pytania do członków Rady Ministrów

[Administrator]

Art. 194. 1. Posłowi przysługuje prawo zadawania na posiedzeniu Sejmu pytań Prezesowi Rady Ministrów oraz członkom Rady Ministrów.
2. Poseł informuje na piśmie Marszałka Sejmu, do godziny 21:00 dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia posiedzenia Sejmu, o ogólnej tematyce zadawanych pytań, wraz ze wskazaniem ich adresatów.
3. Podczas rozpatrywania punktu porządku dziennego, o którym mowa w art. 191 ust. 2, w posiedzeniu Sejmu uczestniczą Prezes Rady Ministrów i członkowie Rady Ministrów, będący adresatami pytań.
4. Pytania są zadawane ustnie i wymagają bezpośredniej odpowiedzi.
5. Postawienie pytania nie może trwać dłużej niż 5 minut, a udzielenie odpowiedzi na pytanie nie może trwać dłużej niż 5 minut.
6. Posłowie, którzy zamierzają zadać pytanie, zapisują się do głosu u sekretarza Sejmu prowadzącego listę posłów zadających pytanie.
7. Czas przeznaczony na rozpatrzenie punktu „Pytania do Prezesa Rady Ministrów lub członków Rady Ministrów" nie może być dłuższy niż 240 minut.

[Renata Budzyńska]

Pani Marszałek!
Wysoka Izbo!
Szanowny Panie Premierze,
Pana rząd zapowiedział kilka dni temu zamiar wyprzedaży udziałów Skarbu Państwa w spółkach celem redukcji deficytu budżetowego. Udziałów w których konkretnie spółkach będzie dotyczyła ta akcja?
Zapowiedzieli Państwo także nieprzedłużanie umów zatrudnienia pracowników administracji rządowej. Ilu osób dotkną zwolnienia? Czy w zamian za umowę o pracę na czas określony będą im proponowane umowy cywilnoprawne? Czy rząd nie przewiduje, że redukcja zatrudnienia negatywnie wpłynie na wykonywanie zadań przez administrację?

Dziękuję.

[Aleksander Sternicki]

Pani Marszałek!
Wysoka Izbo!
Szanowna Pani Minister!

Zacznę od drobnego sprostowania. Po pierwsze nie wyprzedaż, a sprzedaż udziałów Skarbu Państwa w spółkach, a po drugie nie w celu redukcji deficytu, a w celu ograniczenia potrzeb pożyczkowych państwa. Zgodnie z ustawą o finansach publicznych środki pozyskane ze sprzedaży udziałów w spółkach nie są dochodem budżetu państwa więc nie mogą redukować deficytu. Mój rząd objął władzę w bardzo trudnej sytuacji jeśli chodzi o stan finansów publicznych. Poprzedni gabinet, w którym pani była ministrem, pozostawił olbrzymi deficyt sięgający ponad 119 miliardów złotych i jeszcze bardziej przerażający dług publiczny. W związku z tym, że poziom tego długu po uwzględnieniu długu ukrytego w funduszach pozabudżetowych przekroczył 55% PKB ustawa o finansach publicznych krępuje nieco możliwości prowadzenia polityki budżetowej nakładając słuszny w mojej opinii obowiązek, aby kolejny budżet zapewniał zmniejszenie relacji długu do PKB. W takiej sytuacji postawiły nas Wasze ostatnie rządy.

W związku z tym mój gabinet podjął decyzję, aby w okresie przejściowym, w którym będziemy dążyć do zbilansowania budżetu, nie redukować długu kosztem środków na zapewnienie usług publicznych, zmniejszanie obciążeń podatkowych czy kluczowe inwestycje. Chcemy między innymi zapewnić w końcu finansowanie służby zdrowia na poziomie 6% PKB. Żeby to było możliwe w następnych dwóch latach lukę w dochodach państwa planujemy pokryć przychodami ze zbycia udziałów w spółkach. Będzie to dotyczyło przede wszystkim spółek, w których Skarb Państwa jest mniejszościowym udziałowcem oraz tzw. resztówek. Jako, że Skarb Państwa posiada udziały w ponad 500 spółkach to wybaczy pani, ale nie przedstawię kompletnej ich listy, zwłaszcza, że jeszcze nie zakończyliśmy prac nad strategią w tym obszarze. Myślę, że i tak interesują panią minister przede wszystkim tzw. przez Wasze środowisko grupa spółek strategicznych, a nie jakieś zakłady mięsne czy drobne firmy logistyczne. Wśród nich rozważamy w pierwszej kolejności zbycie udziałów w PKO BP, PZU oraz Poczcie Polskiej. Oczywiście decyzja jaką część udziałów zbyć i w jakiej formie będzie przedmiotem analiz i decyzji w nadchodzących miesiącach.

Co do drugiego pytania to również zacznę od sprostowania. Zgodnie z tym co przekazała rzecznik prasowa rządu Joanna Burnos nie są planowane zwolnienia w administracji rządowej. Proszę nie wzbudzać niepokoju wśród naszych pracowników i opinii publicznej takimi sformułowaniami. Podjęta została jedynie decyzja, aby nie przedłużać umów zawartych na czas określony. W tej sytuacji rozwiązanie umowy następuje automatycznie wraz z upływem czasu, na który umowa była zawarta i nie jest do tego potrzebne żadne oświadczenie stron. Szacujemy, że będzie dotyczyć to nie więcej niż 10% wszystkich pracowników. Nie będziemy też proponować w zamian umów cywilnoprawnych naszym celem jest redukcja zatrudnienia.

Zgodnie z przekazaną informacją przez panią rzecznik w szczególnych przypadkach tam gdzie faktycznie brak przedłużenia umowy mógłby zagrozić ciągłości realizacji zadań administracji rządowej możliwe będzie przedłużenie umowy z takim pracownikiem. Jednak te sytuacje będziemy traktować jako wyjątki, bo nasz audyt w tym obszarze wskazał na zdecydowany przerost zatrudnienia w stosunku do potrzeb. Jak pokazuje analiza porównawcza z innymi krajami, które mają sprawniejszą administrację, niż pozostawiona przez poprzednie rządy w Polsce, to wielkość zatrudnienia w administracji centralnej jest tam nawet o połowę niższa w stosunku do całości aktywnych zawodowo niż w naszym kraju. Nasza administracja niestety jest nieefektywna, nie ma mechanizmów budowania długofalowych strategii, cierpi na niską kulturę działania i wiele innych dysfunkcji. Dlatego część ze środków zaoszczędzonych na kosztach osobowych planujemy przeznaczyć na automatyzację procesów w administracji oraz poprawę jakości zarządzania dzięki wprowadzeniu nowoczesnych metod działania administracji publicznej opartych o new public management. Naszym celem jest dostarczanie wyższej jakości usług przez administrację publiczną za mniejsze pieniądze.

Dziękuję.

[Marta Fornero-Piotrowska]

Urszula Zielińska:

Pani Marszałek,
Wysoka Izbo,
Szanowna Pani Minister Sadowska-Konczal,

w trakcie zeszłorocznej kampanii wyborczej przedstawiciele partii rządzących zapowiadali wprowadzenie w Polsce systemu kaucyjnego. Propozycja znalazła się w programie wyborczym komitetu, poseł Antoni Kostka deklarował, że "RZO ma gotową ustawę o systemie kaucyjnym dla opakowań", a sama pani minister twierdziła, że projekt projekt trafi pod obrady Sejmu w ciągu pierwszych 100 dni.

W związku z tym, proszę o odpowiedzi na wszystkie następujące pytania:
1. Skąd wynikają opóźnienia w pracach nad projektem dotyczącym wprowadzenia systemu kaucyjnego?
2. Kiedy ministerstwo zamierza przekazać projekt pod obrady Sejmu?
3. Kiedy możemy realnie spodziewać się pierwszych automatów kaucyjnych w Polsce?

Dziękuję.

Jacek Schmidt:

Pani Marszałek,
Wysoka Izbo,
Szanowny Panie Ministrze Jemielniak,

sztuczna inteligencja (AI) jest obecnie jednym z najbardziej rozwijających się obszarów w dziedzinie technologii. Jej potencjał dla różnych sektorów gospodarki jest niezaprzeczalny. Polscy naukowcy, inżynierowie i przedsiębiorcy w dziedzinie AI mają wysoki potencjał, który może pomóc w rozwoju naszego państwa i zapewnieniu bezpiecznej i efektywnej przyszłości dla społeczeństwa.

Niesamowity potencjał badawczy AI przejawia się zarówno w możliwości wykorzystywania sztucznej inteligencji do prowadzonych badań naukowych, jak i do potrzeby badania samego działania AI. Niezależnie od oceny rozwoju tej technologii, wymaga ona uwzględnienia w procesach naukowych i badawczych. W chwili, gdy cały świat skupiony jest na możliwościach stwarzanych przez AI, zasadnym jest prowadzenie własnych działań w tej dziedzinie.

W związku z tym pragnę zapytać:
1. Czy ministerstwo analizuje rozwój AI w Polsce i czy przewiduje możliwości wsparcia działań zmierzających do jej większego wykorzystywania w gospodarce?
2. Czy ministerstwo w ramach swoich prac wykorzystuje AI?
3. Jakie są przewidywane formy wsparcia dla twórców i badaczy AI w Polsce?
4. Jakie wsparcie od ministerstwa otrzymują ośrodki naukowe w Polsce zajmujące się rozwojem i badaniem AI?

Dziękuję.

Faustyna Nowakowska-Kraus:

Pani Marszałek,
Wysoka Izbo,
Szanowny Panie Ministrze Skarbiński,

w polskich przepisach prawa do chwili obecnej nie zostały uregulowane przepisy dotyczące obowiązku poruszania się rowerzystów w kaskach. Oczywiste jest, że każdy dorosły uczestnik ruchu drogowego sam według swojego doświadczenia i odpowiedzialności powinien wiedzieć, że konieczne jest noszenie kasku w czasie podróży rowerem. Rolą państwa jest jednak konstruowanie w taki sposób przepisów, aby były one abstrakcyjne i korzystne dla obywatela, a zatem przepis nakazujący poruszanie się w kasku podczas podróży rowerem spełnia te przesłanki. Oczywiście może znaleźć się wielu zwolenników teorii, że każdy powinien decydować sam o sobie i państwo nie powinno ingerować w te kwestie, ale należy wrócić do czasów, gdy decydowano o konieczności zapinania pasów bezpieczeństwa, wtedy zapewne słychać było podobne głosy sprzeciwu.

W związku z tym, proszę o odpowiedź na następujące pytania:
1. Czy ministerstwo pracuje nad rozwiązaniami, które pozwolą wprowadzić obowiązek poruszania się w kasku przez rowerzystów?
2. Czy istnieją przeszkody przed wprowadzeniem takich regulacji?
3. Czy istnieje możliwość wprowadzenia do kodeksu ruchu drogowego sankcji za brak kasku podczas podróży rowerem?
4. Czy były prowadzone badania co do zdania obywateli na temat obowiązku posiadania kasku rowerowego podczas podróży rowerem?

Dziękuję.

Anita Mikołajczyk:

Pani Marszałek,
Wysoka Izbo,
Szanowny Panie Ministrze Truskolaski,

uczniowie głusi lub niedosłyszący z powodu braku powszechnego dostępu do nauki polskiego języka migowego mogą mieć poważne trudności w jego zrozumieniu. Polskiego języka migowego (PJM), będącego ich pierwszym i naturalnym językiem, nie mają możliwości nauczyć się z uwagi na to, że nie ma on rangi przedmiotu nauczania. Obecny system kształcenia jest niewystarczający w stosunku do potrzeb oraz możliwości dzieci głuchych i niedosłyszących. Głuche i niedosłyszące dzieci trafiając do szkół, nie znają języka polskiego ani języka migowego. Język, którym posługują się nauczyciele, jest niezrozumiały dla głuchych i niedosłyszących. Głusi i niedosłyszący uczniowie nie uczą się swojego naturalnego, pierwszego języka – polskiego języka migowego. Brakuje również podręczników do nauki tego języka.

Ważnym zagadnieniem jest też wykształcenie kadry pedagogicznej pracującej z osobami głuchymi i niedosłyszącymi, która bardzo często zna ten język jedynie na podstawowym poziomie.

W związku z tym, zwracam się uprzejmie o odpowiedź na następujące pytania:
1. Czy ministerstwo zna występujący problem z powszechnym dostępem do nauki polskiego języka migowego?
2. Czy ministerstwo planuje w najbliższym czasie wprowadzić do polskiego porządku prawnego przepisy regulujące naukę polskiego języka migowego?
3. Czy ministerstwo planuje w najbliższym czasie wprowadzić do polskiego porządku prawnego przepisy dotyczące wymagań dla kadry pedagogicznej pracującej z osobami głuchymi i niedosłyszącymi w zakresie znajomości polskiego języka migowego na poziomie zaawansowanym?

Dziękuję.

[Aleksander Sternicki]

Agnieszka Sadowska-Konczal

Pani Marszałek,
Wysoka Izbo,
Szanowna Pani Poseł,

Projekt jest istotnie przygotowany i można się z nim zapoznać na naszych stronach internetowych. Projekt nie trafił pod obrady Sejmu z dwóch przyczyn. Po pierwsze Rada Ministrów zdecydowała, że priorytetowe w pierwszym półroczu działalności legislacyjnej nowego rządu będą sprawy związane z uporządkowaniem sytuacji finansów publicznych oraz odblokowaniem rozwoju gałęzi gospodarki ważnych z punktu widzenia zielonej transformacji. Po stronie Ministerstwa Energii i Środowiska przygotowane zostały w tym okresie trzy bardzo ważne projekty zmian w Prawie atomowym odblokowujących inwestycje w fuzje jądrową, ustawy Prawo wodorowe tworzącej rynek wodoru w Polsce oraz zmiany zwalniające z akcyzy pojazdy elektryczne i napędzane wodorem. Drugą przyczyną jest możliwy wpływ na wzrost cen produktów spożywczych, co w obliczu utrzymującej się inflacji mogłoby wpłynąć na sytuację najbiedniejszych obywateli. W związku z tym w toku trwających konsultacji międzyresortowych projektu rozważamy kilka zmian w przygotowanym projekcie, aby minimalizować wpływ na koszty funkcjonowania sklepów. Projekt znajduje się w wykazie prac legislacyjnych rządu na 2039 rok i planujemy, że trafi pod obrady Sejmu na przełomie pierwszego i drugiego kwartału.

Co zaś do automatów kaucyjnych to realnie pojawiły się one w Polsce ok. 2020 roku. Ministerstwo nie prowadzi dokładnych statystyk w tym zakresie, ale wiem z własnych obserwacji, że właśnie w 2020 roku pierwsze takie urządzenia postawiła sieć sklepów Żabka w formie ekomatów. Być może jakieś inne firmy zrobiły to jeszcze wcześniej.

Dziękuję.

[Aleksander Sternicki]

Dariusz Jemielniak

Pani Marszałek,
Wysoka Izbo,
Panie Pośle,

Od początku powstawania tego rządu podkreślaliśmy wagę rozwoju sztucznej inteligencji dla naszego kraju. Premier Sternicki w expose zaznaczał, że konieczne jest stworzenie ram prawnych, które pozwolą naszemu biznesowi wejść w ten obszar, a jednocześnie bezpiecznie eksperymentować z tymi technologiami. Kluczowa rola AI w przyszłości nie tylko naszej, ale całej światowej gospodarki jest niepodważalna.

W związku z tym nie tylko analizujemy, ale również współpracujemy z różnymi aktorami związanymi z rynkiem sztucznej inteligencji. Kluczową sprawą w tym obszarze jest odpowiednie uregulowanie sztucznej inteligencji, które nie zahamuje rozwoju tych technologii, a jednocześnie zabezpieczy kwestie ochrony własności intelektualnej, danych osobowych czy etyczne. Nasz rząd podjął decyzję o dołączeniu do Agile Nations Charter, aby we współpracy z innymi krajami wypracować jak najlepsze podejście do regulacji m.in. tego obszaru. Już pracujemy w ministerstwie nad założeniami odpowiedniego projektu ustawy.

Ministerstwo Nauki i Technologii wykorzystuje sztuczną inteligencję w szerokim zakresie nie tylko na własne potrzeby, ale także wspierając inne ministerstwa w kluczowych dla nich wyzwaniach. AI pomaga nam dzisiaj na przykład podnosić jakość tworzonego prawa, wspomagając analizę nowych przepisów pod kątem zgodności z istniejącymi regulacjami. W szerokim zakresie wykorzystujemy sztuczną inteligencję do podnoszenia efektywności pracy naszych urzędników, ale także do usprawniania kontaktu z obywatelami.

Naszym głównym celem wobec twórców i badaczy AI jest stworzenie przyjaznych ram prawnych, które umożliwią rozwój tej technologii. W ramach tych regulacji analizujemy możliwość stworzenia piaskownicy regulacyjnej funkcjonującej przy UODO na podobnych zasadach jak wprowadzona przez nas piaskownica dla FinTechów przy KNF. Ważnym działaniem wspierającym rozwój rynku są też zmiany podatkowe, które wprowadziły de facto zerową stawkę podatku dochodowego od inwestycji. Jako, że rozwój sztucznej inteligencji wymaga wysokiego zaangażowania kapitału odciążenie firm inwestujących w te technologie z obciążeń podatkowych wesprze w oczywisty sposób te działania.

Kilka tygodni temu powstał Polski Fundusz Inwestycji, a w konsultacjach jest ustawa o systemie instytucji rozwoju, która w oparciu o PFI stworzy spójną grupę narzędzi wspierającej m.in. rozwój nowych technologii w naszym kraju. W ramach PFI jednym ze strategicznych obszarów będzie wsparcie badań i rozwoju sztucznej inteligencji. Przez rozmaite mechanizmy finansowego i pozafinansowego wsparcia będziemy włączać się w prace nad AI na różnych etapach zarówno w ośrodkach naukowych jak i w biznesie.

Dziękuję.

[Aleksander Sternicki]

Fryderyk Skarbiński

Pani Marszałek!
Wysoka Izbo!
Pani Minister!

Ministerstwo Wolności Gospodarczej nie pracuje obecnie nad regulacjami wprowadzającymi obowiązek poruszania się w kasku przez rowerzystów. Uważamy w przeciwieństwie do pani minister, że nie ma przesłanek świadczących za tym, że taka regulacja byłaby korzystna dla obywateli. Przede wszystkim w sposób kategoryczny ograniczyłaby wolność decydowania o tym czy nosić kask czy nie zmniejszając tym samym sferę wolności wyboru. Moje ministerstwo poważnie traktuje zawartą w swojej nazwie wartość wolności we wszelkich działaniach, które podejmuje.

Badania pokazują, że wprowadzenie obowiązkowego noszenia kasków przez rowerzystów zmniejsza znacząco liczbę osób jeżdżących na rowerze. Z tego względu z podobnych przepisów wprowadzonych w 2007 roku w Izraelu wycofano się już po czterech latach. W Nowej Zelandii liczba rowerzystów spadła o 51% po wprowadzeniu obowiązkowego noszenia kasków rowerowych, w Australii o ponad 40%. Na podobne wyniki wskazują badania Dorothy Robinson opublikowane w 2006 roku w British Medical Journal, która ponadto wskazuje, że nie ma przekonujących dowodów na to, że obowiązkowe kaski poprawią poziom zdrowia publicznego.

Obligatoryjnemu poruszaniu się w kasku przez rowerzystów sprzeciwia się Europejska Federacja Cyklistów, która wskazuje na dane dotyczące wypadków rowerzystów w krajach o różnym udziale rowerzystów jeżdżących w kaskach. W Holandii, kraju z wysoką kulturą rowerową, poniżej 1% rowerzystów zakłada kaski, a jeśli chodzi o odsetek wypadków rowerowych kraj ten plasuje się wśród najbezpieczniejszych. Jak dowodzą autorzy raportu "Cycling, Health and Safety" z 2013 roku wyższy odsetek rowerzystów jest związany z niższym odsetkiem wypadków, plasując Holandię na pierwszym miejscu w ilości wypadków na przejechany rowerem kilometr.

Jak wskazują inne publikacje naukowe np. dr Mayer Hillman z UK's Policy Studies Institute lata życia zyskane dzięki aktywności rowerowej przewyższają lata tracone w wypadkach rowerowych ponad 20-krotnie. Przepisy dotyczące obowiązkowych kasków nie przynoszą korzyści netto dla zdrowia publicznego, a wyliczone przez naukowców zestawienia kosztów do korzyści wskazują nawet na wskaźniki na poziomie 109 do 1 przeciw tego typu przepisom. Dodatkowo takie regulacje mogą być kontrproduktywne ze względu na zjawiska takie jak moral hazard czy błędne utożsamianie jazdy rowerem ze zwiększonym zagrożeniem dla zdrowia lub życia.

Szeroka dyskusja na temat skuteczności wprowadzania obowiązku zakładania kasków i wpływu tego typu regulacji na poprawę ogólnego poziomu zdrowia przeczy niepopartej żadnymi dowodami hipotezie w skierowanych do mnie przez panią premier pytaniach, że taka regulacja byłaby korzystna dla obywateli. Ten krótki z racji formuły przegląd danych i badań dowodzi, że przepisy dotyczące obowiązkowych kasków nie przynoszą korzyści jeśli chodzi o promocję jazdy na rowerze, poprawę zdrowia publicznego i zakres swobód obywatelskich.

Obowiązkowy kask rowerowy to działanie wymierzone w konsekwencje, a nie w przyczyny problemu. Powinniśmy korzystać w tym zakresie ze sprawdzonych wzorców krajów z najwyższą kulturą rowerową i skupić się na prewencji wypadków i promocji jazdy na rowerze jako aktywności generalnie pozytywnej dla zdrowia. W związku z powyższym rząd uważa, że przepisy wprowadzające obowiązek poruszania się w kasku przez rowerzystów nie są ani akceptowalnym ani właściwym środkiem zapewnienia bezpieczeństwa dla rowerzystów.

Co zaś do pytania numer 3 zacznę od tego, że w Polsce nie ma czegoś takiego jak kodeks ruchu drogowego. Poruszając tą tematykę wypadałoby o tym wiedzieć. Jest ustawa Prawo o Ruchu Drogowym. Po drugie - ustawa Prawo o Ruchu Drogowym nie przewiduje w żadnym miejscu sankcji za cokolwiek. Jej celem jest określenie, co można robić i w jaki sposób, a czego nie można. Za sankcje odpowiedzialny jest - przeważnie w tym przypadku - kodeks wykroczeń i bazujący na nim taryfikator mandatów. Więc nie - nie można wprowadzić takich zmian do kodeksu ruchu drogowego, bo ten nie istnieje, oraz nie powinno się wprowadzać do Prawa o Ruchu Drogowym sankcji, bo ta ustawa kompletnie do tego nie służy.

Jeżeli zaś chodzi o samą możliwość wprowadzenia takich sankcji do polskiego prawa to jak dla wszelkich innych sankcji, które chciałoby się wprowadzić należy przygotować odpowiedni projekt zmian, zebrać większość w Sejmie i Senacie zdolną przegłosować takie zmiany oraz uzyskać przychylność Królowej dla tych przepisów, aby je podpisała. Jest to oczywiście możliwość w tej kadencji czysto teoretyczna, bo jak wskazałem w powyższej argumentacji takie przepisy nie przyniosą spodziewanych korzyści i jestem przekonany, że sejmowa większość ich nie poprze.

W odpowiedzi na ostatnie pytanie jestem przekonany, że takie badania były prowadzone przez prywatne organizacje badawcze, ale nie znam ich wyników. Zalecam przeprowadzenie samodzielnego poszukiwania w ogólnodostępnych źródłach gdyż dostarczanie takich informacji na temat działalności prywatnych podmiotów posłom nie leży w zakresie kompetencji Ministerstwa Wolności Gospodarczej.

Dziękuję.

[Aleksander Sternicki]

Krzysztof Truskolaski

Pani Marszałek,
Wysoka Izbo,
Pani Minister,

Ministerstwo Kapitału Ludzkiego ma świadomość lat zaniedbań poprzednich rządów w obszarze dostępu do nauki polskiego języka migowego i problemów, które to powoduje.

Chcę podkreślić, że polski porządek prawny zawiera już regulacje dotyczące nauki polskiego języka migowego. W ustawie o języku migowym i innych środkach komunikowania się wskazane są osoby uprawnione do szkoleń z PJM, SJM, SKOGN i zasady dofinansowania kosztów szkolenia z PFRON. Tematykę tą reguluje także art. 71b ustawy o systemie oświaty dotyczący kształcenia specjalnego m.in. dla dzieci i młodzieży
niepełnosprawnej oraz wydane na podstawie art. 71b ust. 7 pkt 3 tejże ustawy rozporządzenie ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. Uczniom tym przedszkola i szkoły są zobowiązane zapewnić warunki do kształcenia na każdym etapie edukacji w integracji z uczniami pełnosprawnymi zgodnie z tymi przepisami, w tym nauczyciela posiadającego odpowiednie kwalifikacje np. tłumacza języka migowego. Decyzje w tym zakresie powinny być podejmowane odpowiednio do rozpoznanych potrzeb ucznia.

Tak więc zapewnienie nauki polskiego języka migowego jak również zapewnienie kadry pedagogicznej z odpowiednimi kompetencjami leży dzisiaj w kompetencjach dyrektorów przedszkoli i szkół. Należy egzekwować istniejące przepisy w tym zakresie. Zdajemy sobie jednak sprawę, że istniejący system nadzoru nad szkołami jest wadliwy i nie zapewnia odpowiedniej kontroli realizacji przepisów dotyczących kształcenia specjalnego. Zmiany w tym zakresie są częścią reformy systemu edukacji nad którą pracuje Ministerstwo Kapitału Ludzkiego, które mają na celu m.in. doprowadzenie do poprawy nadzoru rodziców i społeczności lokalnych nad przedszkolami i szkołami. Na tym etapie prac nie przewidujemy zmian ustawodawczych dotyczących polskiego języka migowego i wymagań dla kadry pedagogicznej. Nie wykluczone, że regulacje, o które pyta pani minister znajdą się w nowej wersji rozporządzenia wydanego na podstawie art. 71b ust. 7 pkt 3 ustawy o systemie oświaty. Jednak potrzeba zmiany rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy będzie analizowana po realizacji zasadniczej części reformy systemu edukacji.

Dziękuję.

[Renata Budzyńska]

Pani marszałek,
Wysoka Izbo,
Szanowny Panie Ministrze Hołda,

w ostatnich dniach w mediach pojawiły się informacje, że w szpitalu w Oleśnicy doszło do niezgodnej z prawem aborcji w 37 tygodniu ciąży. Ma to nie być pierwsza tego typu sytuacja w tej placówce. Jakie działania ma zamiar podjąć ministerstwo i rząd w związku z tymi doniesieniami?

Dziękuję.

[Marta Fornero-Piotrowska]

Filip Serafin:

Pani Marszałek,
Wysoka Izbo,
Szanowny Panie Ministrze Stodolak,

od dłuższego czasu premier Aleksander Sternicki pozostaje poza światłem reflektorów, choć wcześniej uwielbiał pokazywać się przed kamerami. Szef rządu po raz ostatni publicznie był widziany w sierpniu, czyli niemal dwa miesiące temu. W związku z tym, czy możemy otrzymać od Kancelarii Prezesa Rady Ministrów kalendarz wydarzeń oraz wizyt zagranicznych, w których premier Sternicki zamierza wziąć udział? A jeśli nie ma takowego kalendarza, to jak swoją nieobecność szef rządu usprawiedliwia?

Dziękuję.

Urszula Zielińska:

Pani Marszałek,
Wysoka Izbo,
Szanowna Pani Minister Sadowska-Konczal,

w październiku 2037 roku ówczesna wojewoda pomorska Agnieszka Owczarczak wydała pozwolenie na budowę morskiej farmy wiatrowej Baltic Power II. Prace na morzu zostały zaplanowane na lata 2038-2040, a pierwsze turbiny miały zacząć działać już w 2040 roku. W związku z brakiem publicznych informacji na temat postępów budowy chciałabym zapytać jakie są powody jej opóźnienia? Czy rząd i ministerstwo mają również konkretne plany w odniesieniu do inwestycji w Odnawialne Źródła Energii oraz SMRy?

Dziękuję.