Symulacja polityczna

Leo Beenhakker wchodzi do restauracji i zajmuje miejsce przy stoliku, gdzie siedzi Taduesz Schtolerberg.

Dzień dobry *uśmiecha się*

- Dzień dobry, szczęść Boże. - Powiedział Schtolerberg, także się uśmiechając.
- Co Pana tu sprowadza? Śniadanie czy debata? - Zapytał półpoważnym tonem.

To i to właściwie

Zamawia herbatę i croissanta z serem.

- Uderzę prosto z mostu. Co sądzi Pan o próbie lustracji z 1992 roku?

- Wtedy można byłoby to zrobić, tak jak to chyba Czechy zrobiły. Ech, cały Trybunał Konstytucyjny. Dziś jest niestety za późno.

- Kto wie? Może i się jeszcze da.

Nawet jeśli dałoby się to: po co? Jest już za późno, żeby cokolwiek pozytywnego z tego wynikło.

- Politycznie, nic by to nie dało. Pozostałby tylko aspekt moralny, no ale cóż...
Schtolerberg w tym momencie dostał swoją kawę.
- Zastanawiam się czemu nie ma wśród kandydatów na Króla jakiegoś Wettyna... - Rzekł, popijając kawę.

- Pewnie żaden z nich nie wie, że coś takiego się odbywa. Żyją w Meksyku, Niemczech to nawet nie chciałoby im się. Jakby coś to my mamy Aleksandra Poniatowskiego
*uśmiechnął się wyjmując kawałek papieru*
- Może chciałbyś się podpisać pod jego kandydaturą. Oczywiście nie jako poseł.

- Oficjalnie Królem winien zostać Wettyn. I miło z Pana strony, ale podziękuję.