Komentarze do wiadomości ze świata

[Agata Feiss]

Komentarz Agaty Feiss (RadLew) do nowego układu sił w Parlamencie Europejskim

Nowa kadencja Parlamentu Europejskiego pokazuje jedno – Unia skręca jeszcze mocniej w stronę technokratycznego centrum, odrywając się od realnych problemów ludzi pracy, klimatu i sprawiedliwości społecznej. Koalicja EPP, Wolnej Europy i Zielonych to sojusz, który w retoryce mówi o postępie, ale w praktyce oznacza dalszą politykę neoliberalnego dryfu, oszczędności budżetowych i iluzorycznych reform.

Nie dziwi mnie, że w takim układzie nie znalazło się miejsce dla lewicy. Sojusz chadeków, liberałów i zielonych to przecież koalicja tych, którzy przez dekady bronili dogmatów wolnego rynku, zamiast faktycznie walczyć o prawa pracowników, sprawiedliwą transformację energetyczną i silne państwo opiekuńcze. Przykład? Wystarczy spojrzeć na nominacje: Metsola – zwolenniczka polityki oszczędnościowej i uelastyczniania rynku pracy. Macron – twarz reform antypracowniczych we Francji. Baerbock – zielona, ale pro-atlantycka jastrzębica, która zamiast walczyć o pokój, forsuje dalszą militaryzację Europy.

Lewica w tym rozdaniu została niemal całkowicie zmarginalizowana. Oczywiście, dostaliśmy jedno wiceprzewodniczące stanowisko w Parlamencie, ale to jedynie gest symboliczny. Nie ma nas tam, gdzie realnie podejmuje się decyzje – w Komisji Europejskiej, w Radzie Europejskiej, w kluczowych komisjach. To wyraźny sygnał, że establishmentowa Europa nie jest zainteresowana progresywną zmianą, tylko konserwacją status quo.

A jeśli ktoś liczył, że Zieloni będą lewicowym hamulcem w tej koalicji, to już może przestać. Przyjęli funkcję listka figowego dla neoliberalnej agendy, dokładnie tak samo, jak robili to w Niemczech, Austrii czy Finlandii. Wejście Annaleny Baerbock na stanowisko szefowej unijnej dyplomacji tylko utwierdza nas w przekonaniu, że priorytetem nowej Komisji nie będzie pokój, lecz dalsze zbrojenia i konfrontacja na arenie międzynarodowej.

RadLew nie będzie milczeć i nie będzie biernym obserwatorem tego układu. Naszym zadaniem w tej kadencji będzie tworzenie realnej alternatywy dla Europy elit i korporacji. Będziemy walczyć o to, by Unia zajęła się prawdziwymi problemami – kryzysem mieszkaniowym, ubóstwem energetycznym, sprawiedliwą transformacją klimatyczną i wzmocnieniem praw pracowników. Skoro nowa koalicja wykluczyła lewicę z procesu decyzyjnego, to my zrobimy wszystko, by głos ludu był słyszany na ulicach, w związkach zawodowych i ruchach społecznych. Bo jeśli Parlament Europejski nie chce być parlamentem dla wszystkich, to my będziemy opozycją, której Europa potrzebuje.

[Agata Feiss]

Agata Feiss: „Dialog z Koreą Północną? Naiwność czy cynizm?”

Europoseł Skolska postuluje nawiązanie dialogu z Koreą Północną, powołując się na przykład Chin i Wietnamu. Brzmi to szlachetnie, ale abstrahuje od rzeczywistości.

Nie da się porównać Chin z lat 70. czy Wietnamu do dzisiejszej Korei Północnej. Chiny, choć autorytarne, prowadziły realną politykę modernizacyjną, a Wietnam stopniowo otwierał się na reformy. Tymczasem reżim Kimów opiera swoją władzę na izolacji, represjach i całkowitej kontroli nad społeczeństwem. Dialog nie jest tu magicznym rozwiązaniem, bo strona północnokoreańska nie chce rozmawiać na równych zasadach – oczekuje ustępstw, nie oferując nic w zamian.

Czy Skolska proponuje, by UE podjęła współpracę gospodarczą z krajem, który prowadzi systematyczne łamanie praw człowieka i utrzymuje obozy koncentracyjne dla własnych obywateli? Czy uważa, że sankcje są „eskalacją”, a nie jedyną formą nacisku na reżim, który od dekad ignoruje wszelkie międzynarodowe ustalenia?

Nie jestem przeciwniczką dyplomacji, ale dyplomacja to coś więcej niż naiwne deklaracje o „czynieniu pierwszego kroku”. Korea Północna doskonale wie, co musiałaby zrobić, by zacząć normalizować stosunki – ale nie ma na to najmniejszej ochoty. Naiwność nie zastąpi realnej polityki.

[Laura]

Wiktoria Anastazja Skolska

Chiny i Wietnam również łamały prawa człowieka, a obozy dla przeciwników politycznych także funkcjonowały. Obecnie zgłaszanych jest wiele krytycznych głosów co do ochrony praw człowieka w Chinach, na przykład Ujgurów, będących przecież obywatelami Chin. Przez lata Tybet stanowił oś sporu pomiędzy Chinami i Zachodem

Korea Północna jest państwem, z którym między innymi Polska utrzymuje stosunki dyplomatyczne. Polityka zagraniczna Korei Północnej ma charakter wybiórczy ze względu na daleko idącą izolację, także świadomą ze story władz Korei Północnej, związaną z programem atomowych. Utrzymuje ona relatywnie dobre stosunki z Chinami oraz Rosją.

Bez próby podjęcia dialogu nic nie zostanie osiągnięte. Dalsze sankcje nie spowodują, że Korea Północna będzie zainteresowana otwarciem w stosunkach z innymi podmiotami.

[Agata Feiss]

Agata Feiss: "Nowa twarz, ta sama polityka"

Wybór Isabel Díaz Ayuso na przewodniczącą grupy EPP w Parlamencie Europejskim pokazuje jedno: zmieniają się twarze, ale polityka tej frakcji pozostaje taka sama – konserwatywna, prorynkowa i odległa od prawdziwie progresywnych wartości. Díaz Ayuso dała się poznać jako polityczka o twardych prawicowych poglądach, a jej droga od dyplomacji do europarlamentu i teraz na szczyt największej grupy politycznej w PE jest wyraźnym sygnałem, że EPP nie zamierza skręcać ani na milimetr w stronę bardziej społecznych czy proeuropejskich rozwiązań.

Nie ma się też co łudzić, że pod jej kierownictwem EPP stanie się bardziej otwarte na współpracę z siłami progresywnymi. Wręcz przeciwnie – spodziewam się, że linia Metsoli będzie kontynuowana, a może wręcz zaostrzona. Jeśli Díaz Ayuso rzeczywiście ma ambicje objąć w przyszłości stery całej partii, to tym bardziej będzie dążyć do konsolidacji konserwatywnego skrzydła EPP, zwłaszcza w kontekście rosnącego wpływu radykalnej prawicy w Europie.

Co to oznacza dla Unii? Nic dobrego. Potrzebujemy polityki, która realnie odpowie na kryzys społeczny, na wzrastające nierówności i katastrofę klimatyczną, a nie kolejnych pięciu lat neoliberalnych półśrodków. Radykalna Lewica będzie patrzeć nowej przewodniczącej na ręce i nie pozwoli, by europejska polityka była dyktowana przez interesy wielkiego kapitału i konserwatywnych elit.

[Aleksandra Olszańska]

Wybór Isabel Díaz Ayuso na przewodniczącą naszej frakcji w Parlamencie Europejskim to ważny moment dla całej Europejskiej Partii Ludowej. To polityczka z doświadczeniem, która ma przed sobą wielkie wyzwanie – utrzymanie EPL jako siły stabilnej, proeuropejskiej i otwartej na współpracę.

Nasza rodzina polityczna zawsze odgrywała kluczową rolę w kształtowaniu przyszłości Unii Europejskiej. W obliczu rosnących napięć geopolitycznych, kryzysu klimatycznego i wyzwań gospodarczych potrzebujemy odpowiedzialnego przywództwa, które będzie równocześnie nowoczesne i zakorzenione w wartościach demokratycznych. Oczekuję, że Díaz Ayuso podejmie to zadanie z pełnym zaangażowaniem, umacniając naszą pozycję jako ugrupowania, które łączy, a nie dzieli.

Nasi przedstawiciele w EPL będą aktywnie wspierać kierunek, który stawia na dalszą integrację europejską, wzmacnianie wspólnego rynku i ambitną politykę klimatyczną. Przed nami kluczowe decyzje – wierzę, że pod nowym kierownictwem podejmiemy je w duchu odpowiedzialności za przyszłość Europy.

[Agata Feiss]

Adam Ostolski: „Współpraca tak, ale na uczciwych zasadach”

Wizyta premiera Aleksandra Sternickiego w Turcji i jego spotkanie z prezydentem Ekremem İmamoğlu to wydarzenie o znaczeniu geopolitycznym i gospodarczym. Nie można jednak zapominać, że współpraca międzynarodowa powinna opierać się nie tylko na wspólnych interesach elit politycznych, ale przede wszystkim na wartościach demokratycznych, społecznej sprawiedliwości i równości.

Wspólna historia Polski i Turcji to nie tylko dyplomatyczna kurtuazja i militarne sojusze. To także złożone relacje ekonomiczne i społeczne, które powinny być prowadzone z poszanowaniem praw pracowniczych oraz interesów zwykłych ludzi – zarówno w Polsce, jak i w Turcji. Obecnie mamy do czynienia z sytuacją, w której polski rząd forsuje neoliberalny model gospodarczy, a współpraca z Turcją nie może być pretekstem do dalszej ekspansji kapitału kosztem pracowników.

Obawy budzi zwłaszcza zapowiedź intensyfikacji współpracy w dziedzinie przemysłu obronnego. Czy Polska ma zamiar kupować kolejne tureckie drony i sprzęt wojskowy bez jasnej strategii na temat ich użycia? Wydatki na zbrojenia nie mogą odbywać się kosztem polityki społecznej, a tym bardziej kosztem pogłębiających się nierówności w naszym kraju.

Niepokojące jest także to, w jaki sposób rozwijana jest współpraca infrastrukturalna. Czy polski rząd zadba o to, by projekty takie jak kolej dużych prędkości realizowane były z poszanowaniem praw pracowniczych i środowiska? Czy inwestycje będą transparentne, czy stanie się to kolejną okazją do budowania układów pomiędzy politykami i wielkim biznesem?

Nie można też przemilczeć kwestii praw człowieka. Turcja od lat prowadzi politykę represji wobec mniejszości kurdyjskiej. Politycy, dziennikarze i działacze walczący o prawa Kurdów są prześladowani, a turecka armia regularnie dokonuje operacji militarnych na terenach kurdyjskich w Syrii i Iraku. Polska, jako kraj, który wielokrotnie w swojej historii walczył o wolność, nie może przymykać oka na te działania w imię „dobrych relacji”. Jeśli polski rząd chce budować partnerstwo z Turcją, powinien jasno i otwarcie domagać się przestrzegania praw człowieka oraz zakończenia represji wobec Kurdów.

RadLew uważa, że stosunki międzynarodowe powinny służyć zwykłym ludziom, a nie jedynie rządzącym elitom i korporacjom. Polska powinna współpracować z Turcją, ale na uczciwych zasadach – opartych na demokracji, prawach człowieka i sprawiedliwości społecznej. Bez tego każde porozumienie będzie jedynie pustą deklaracją, a wzajemne relacje staną się kolejnym narzędziem w rękach kapitału i politycznych elit.

[Laura]

Laura Novak o wizycie premiera w Turcji

Wizyta miała charakter roboczy, nakreślono pewne plany, ale nie stała się ona istotna z punktu widzenia zacieśnienia stosunków gospodarczych, czy politycznych. Nie podpisano żadnych umów. A szkoda. To oznacza, iż rozmowy te odbyły się ad hoc, zaś w ministerstwach nie pracowano nad projektami, które w nieodległym czasie mogłyby zostać uruchomione.

[Agata Feiss]

Nominacja Joszuy Barycza na stanowisko unijnego komisarza ds. budżetu, zwalczania oszustw i administracji publicznej budzi we mnie mieszane uczucia. Choć nie można odmówić mu wykształcenia ani doświadczenia w sferze gospodarki, to pamiętajmy, że jest to polityk wywodzący się z nurtu liberalnego – nurtu, który przez lata forsował polityki cięć, prywatyzacji i oszczędności, których skutki do dziś odczuwają miliony Europejek i Europejczyków.

To nie przypadek, że właśnie taką osobę rekomenduje obecny rząd. Wybór Barycza to sygnał, że w kluczowych sprawach – takich jak redystrybucja środków, wzmocnienie usług publicznych czy realna walka z nierównościami – nadal nie możemy liczyć na odważną zmianę kursu.

Europa potrzebuje dziś komisarzy, którzy rozumieją dramatyczne skutki społecznych podziałów, nie tylko na poziomie analizy akademickiej, ale w codziennej praktyce politycznej. A polityczna przeszłość Joszuy Barycza nie daje przekonujących dowodów, że potrafi stanąć po stronie najsłabszych, zamiast zarządzać budżetem jak firmą.

Dlatego przyglądam się tej nominacji z dużym sceptycyzmem i liczę, że Parlament Europejski dokładnie sprawdzi nie tylko kompetencje, ale też wartości, jakie za sobą niesie.

[Agata Feiss]

Adam Ostolski (Radykalna Lewica) o wizycie Agaty Rychter w Brukseli: "Słuszne deklaracje, ale potrzebne są konkretne działania na rzecz praw socjalnych i sprawiedliwej transformacji"

– Słuchając deklaracji marszałek Agaty Rychter w Brukseli, cieszy mnie, że Polska zaczyna być postrzegana jako aktywny uczestnik europejskiej wspólnoty – powiedział Adam Ostolski z Radykalnej Lewicy. – Jednak oprócz rozmów o bezpieczeństwie, rynku cyfrowym i ochronie nieletnich, potrzebujemy także wyraźnego polskiego głosu na rzecz wzmacniania praw socjalnych, walki z nierównościami i sprawiedliwej transformacji energetycznej.

Ostolski zaznaczył, że silniejsza Europa to nie tylko większe inwestycje w zbrojenia czy technologie:
– Europa, która naprawdę zasługuje na miano silnej, to Europa sprawiedliwa społecznie, solidarna i ekologiczna. Powinniśmy zabiegać nie tylko o rynek półprzewodników i regulację big techów, ale także o europejską płacę minimalną, bezpieczne warunki pracy w sektorze cyfrowym i ambitne cele klimatyczne oparte na wsparciu dla zwykłych ludzi, a nie wielkich korporacji.

– Doceniam otwartość na dialog i inkluzywną demokrację, o których mówi marszałek Rychter, ale żeby były one czymś więcej niż ładnymi hasłami, musimy pamiętać, że demokracja to również wzmocnienie roli związków zawodowych, prawa do mieszkania i dostępności usług publicznych – podsumował Ostolski.

[Agata Feiss]

Adam Ostolski (RadLew) – komentarz na temat napięć między Pakistanem a Indiami:

W sytuacji, w której dwa państwa dysponujące bronią jądrową – Indie i Pakistan – publicznie grożą sobie wzajemnie użyciem siły, a nawet rozważają użycie broni nuklearnej, świat powinien bić na alarm. Historia Kaszmiru to opowieść o długotrwałym konflikcie, cierpieniu ludności cywilnej i permanentnym stanie wyjątkowym. Tym bardziej potrzebne są działania deeskalacyjne i mediacja międzynarodowa – nie dalsze podsycanie nienawiści.

Z naszej perspektywy – jako europejskiej lewicy – nie możemy milczeć wobec gróźb użycia broni masowego rażenia. Wzywamy Unię Europejską, ONZ oraz obie strony konfliktu do natychmiastowego dialogu, powściągliwości i poszanowania życia ludzkiego. Każda eskalacja w Kaszmirze to bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa milionów ludzi.

Terroryzm i przemoc należy potępiać – ale odpowiedzią na terror nie może być nuklearny szantaż ani militaryzacja regionu. Pokój w Azji Południowej wymaga odwagi politycznej, współczucia i dalekowzroczności – a nie wojennej retoryki."